Zijkant...

De Herfstvakantie valt vroeg, dit jaar. Ik heb daar verder geen last van, want u weet het, ik ga nooit op vakantie. Maar al die mensen die zo nodig de Vierdaagse moesten lopen, hebben dat wèl aan den lijve ondervonden. Al viel dat ook wel weer mee, heb ik begrepen. Je kan beter bladeren onder je voeten hebben dan blaren, nietwaar? Bladeren, zo vraag ik me nu even af, is dat de beschaafde vorm van blaren? Ik bedoel: zoals je klederdracht zegt en niet klerendracht?

Daar staat dan tegenover dat we weer wèl klerenjong zeggen en niet klederenjong. Maar dat is wel logisch, omdat kleren in dit geval een verbastering is van cholera. Leerzaam, hè? Nu ik het er toch over heb: de Nederlandse taal zit toch wel eigenaardig in elkaar. Ik heb geen idee wie dat ooit zo heeft bedacht, maar neem nou het werkwoord spreken. De verleden tijd is sprak. Zoals stak de verleden tijd is van steken. Maar de verleden tijd van wreken is niet wrak. En kwak is niet de verleden tijd van kweken, zoals prak dat niet is van preken. Dat is toch raar? 
Intussen is het nog steeds komkommertijd. Die mogen we weer volop eten. Ook alle kiemgroenten, zo schijnt het, kunnen we weer ongestraft achterover slaan. Waarbij het wel raadzaam schijnt te zijn ze niet rauw te verorberen, omdat het risico dat rauwkost in rouwkost ontaardt te groot zou zijn. Beter is het dus die groenten te smoren. Inderdaad, in de kiem gesmoord is ooit niet voor niks bedacht. Feit blijft dat het toch moeilijk is om al die zogeheten deskundigen te vertrouwen. Zelfs onze premier kan je niet altijd op z'n vele woorden geloven. De vlotte babbelaar vergiste zich een tikkeltje met die steun aan de Grieken die het potverteren niet alleen op het eilandje Lesbos tot een populaire bezigheid hebben verheven. Zo'n onbedoeld onzorgvuldigheidje wordt daarna achteloos rechtgebreid en afgedaan als een slip of the pen, wat het begrip pennenlikker overigens in een nogal ranzig daglicht stelt, het is zonde dat ik het zeg. Toch rept men in zekere kringen tegenwoordig vrolijk van het modernere, maar naar mijn mening niet minder verwerpelijke string of the pen. Waar is, zo vraag ik me niet alleen hierbij af, de beschaving op heden gebleven? Kan alles zo maar? En dan heb ik het nog maar niet over de barre tijden die ons wachten. Want het wordt afzien, dat kan zelfs ik u verzekeren. Beknibbelen, bezuinigen, inleveren, dát zijn de trefwoorden. Want dat het ons treft, lijdt geen twijfel. De tijden dat de Gemeenten zich Rijk konden rekenen ligt definitief achter ons. En dat komt omdat het Rijk niet langer de grootste Gemeentendeler is. Er is nergens meer geld voor. Ik maak me daar niet druk om. Het zal mijn tijd wel duren. Nee, ik zeg niet hoe oud ik ben en al helemaal niet hoe lang ik nog te gaan heb, menselijkerwijs gesproken. Ik zou ook niet wéten hoe oud ik precies ben, want ik vier m'n verjaardag al járen niet meer. Dat scheelt in elk geval. Ik heb geen last van mee-eters en opzuipers. Gelukkig… 


Wiesje Gort-Droog

Download de laatste krant!

Energieweg 3
2627 AP Delft

T: 015 - 214 39 12
info@delftopzondag.nl