Charles van Harling is gek op werken met kinderen en op praten met showbizzsterren

DELFT – Charles van Harling. U ziet hem af en toe opduiken in deze prachtkrant. Als er toegangskaarten te winnen zijn voor de één of andere musical. Hij is dan nadrukkelijk in beeld. Microfoon in de aanslag, beide voeten op of nabij de rode loper.

Charles van Harling (45) leidt in feite een dubbelleven. Hij werkt, intussen alweer 24 jaar, in de kinderopvang. Daarnaast is hij van de showbusiness. Met een radioprogramma, met interviews met en foto's van meer en minder bekende theatersterren. Die combinatie bevalt hem prima. Nee, hij droomt (nog) niet van meer en beroemder. "Mijn droom is eigenlijk dat ik de dingen kan blijven doen die ik doe". Of misschien tóch: "Dat ik ooit 's een keer iets voor TV zou kunnen doen. In een showbizzprogramma. Maar ik geniet nu volop van de dingen die ik doe". 

Van Harling is een jaar of één als hij, geboren in Scheveningen, verhuist naar Delft. Met z'n ouders, dat spreekt. "We gingen op de Papsouwselaan wonen. Dat was toen een vrij nieuwe flat, er woonden wel meer Indische mensen". 

Na de Lagere School gaat hij verder in de Elektrotechniek. "Ja, je moet wát. Vroeger was het zo: ze keken naar het inkomen van je ouders en dat was een beetje bepalend voor naar welke school je ging". Hij behaalt keurig z'n LTS-diploma. Hij verwerft zich meer diploma's. Houdt aan de PABO lesbevoegdheid over, maar hij staat geen minuut voor de klas. Hij leert het IVO-diploma bij elkaar "Bij dat Individueel Voortgezet Onderwijs ging het vooral om de ontwikkeling van het kind op z'n eigen niveau". 

-Is dat nog een beetje gelukt bij jou?
"Eigenlijk wel, ja. Het gaat om het kiezen van je eigen weg. Om te doen wat je het leukst vindt om te doen". 

Hij vertelt dat hij eigenlijk liever naar de Toneelschool was gegaan. "Ik ben ook in Maastricht geweest, naar een Introductiedag. Ik had het gevoel dat ik te grappig was, al vonden ze wel dat ik professioneel met m'n stem omging". Velen voelen zich geroepen, weinigen zijn uitverkoren. Hij wordt in elk geval uitgeloot. "Maar waarom exact, dat heb ik eigenlijk nooit gehoord. Ik ben daar zelf ook nooit serieus op ingegaan". 

Hij behaalt z'n MDGO-diploma (MDGO staat voor Middelbaar Diensten- en Gezondheidsonderwijs). "Ik ben dat gaan doen omdat ik graag in de zorg wilde werken. En dan met probleemkinderen. Kinderen die gehandicapt zijn, een beperking hebben. Ik wilde ook zien hoe dat met de opvoeding ging". 

Hij belandt in de kinderopvang. Niet zó vreemd. Ook niet dat hij dat alweer bijna 24 jaar volhoudt. "Ik wilde sowieso iets met kinderen doen. En met de opvoeding van kinderen. Dat heeft me altijd beziggehouden. Ik weet niet waar dat vandaan komt". Lacht. "Misschien is het wel het kind in mij". 

Van Harling werkt bij Het Pinguinnest, de Ypenburgse vestiging van Kern Kinderopvang Randstad. Voor alle duidelijkheid: 'We zijn er voor kinderen en hun ouder(s)/verzorger(s). Onze taak is het zorgen voor een deel van de opvoeding van de kinderen aan de hand van kennis, ervaring, betrokkenheid, objectiviteit, veel gevoel en gezond verstand. Daarnaast adviseren en coachen wij graag bij opvoedingsvraagstukken. Onze structuur en werkwijze zijn er volledig op gericht om onze medewerkers zo veel mogelijk tijd en aandacht te laten besteden aan het realiseren van onze kerndoelstelling: de opvang en gedeelde opvoeding van kinderen, zodat ze zich optimaal kunnen ontwikkelen'. Het is maar dat u het weet.

'DAT IS BETER VOOR HET KIND, VIND IK WEL'
Dat een man werkzaam is in de kinderopvang, dat is allesbehalve de gewoonste zaak van de wereld. Van Harling zou dat graag anders zien. "In Ypenburg werken we met veertien mensen voor vier groepen kinderen. De meesten parttime, ik fulltime. En ik ben de enige man. Ik weet niet waarom dat zo is. Men denkt dat het vooral een vrouwenberoep is. Ten onrechte. Het is hartstikke leuk werk. Het is ook beslist niet alleen het verschonen van poepluiers. Het is vooral ook het managen van een groep, het begeleiden van kinderen in hun ontwikkeling, het voeren van gesprekken met ouders en ook het adviseren over hoe ze met kinderen kunnen omgaan. Samen met professor Tavecchio, hij is hoogleraar Kinderopvang, heb ik geprobeerd een campagne op te zetten om meer mannen aan het werk te krijgen in de kinderopvang. Je merkt wel dat meer mannen daarvoor kiezen". 

-Is er in al die jaren dat jij in de kinderopvang werkt veel veranderd?
"Er wordt, pedagogisch gezien, nu veel meer gekeken naar hoe kinderen zichzelf kunnen ontwikkelen. In het begin gebeurde dat vooral in groepen, nu is het allemaal veel meer individueel gericht. Dat is beter voor het kind, vind ik wel. In het begin vond men het ook vreemd dat een man in de kinderopvang werkt. Het was toch vooral iets van vrouwen. Dat is intussen wel geëmancipeerd. Waren het eerst vooral de moeders die de kinderen brachten en haalden, nu doen de vaders dat ook. Verder is het allemaal veel commerciëler geworden. Dat kan ook niet anders. Als kinderopvangorganisatie moet je het hoofd boven water zien te houden. Er is nu marktwerking. De één heeft dit beter, de ander dat. Dat is gezonde concurrentie. Maar het is belangrijk dat je klanten binnenhaalt. Klanten die achter jouw visie staan". 

-Zou jij voor elke kinderopvang kunnen werken?
"Dat weet ik eigenlijk niet. Nou ja, ik geloof toch wel dat ik geschikt ben om voor elke organisatie te werken. Het is gewoon leuk werk". 

-Zijn de ouders veranderd?
"Wij hebben vrij veel jonge ouders, maar dat kan met de locatie te maken hebben". 

-En de kinderen?
"Die zijn wel mondiger geworden, zo klein als ze zijn. Ik heb het idee dat dat te maken heeft met dat er veel gepraat wordt thuis. En ook doordat de kinderen veel opnemen via de TV". 

-Is dit werk dat je tot je pensioen wilt blijven doen?
"Nee. Of wel, misschien, maar dan in een wat andere rol". 

-Heb je nooit overwogen voor jezelf te beginnen in de kinderopvang?
"Jazeker. Ik was daar ook heel ver in. Was in de Ypenburgse Poort, waar je nu Kids Playground hebt. Daar is ook een Kinderdagverblijf. Ik ben bezig geweest daar een Kinderdagverblijf op te zetten. Daarvoor heb ik ook het Bestemmingsplan laten wijzigen. Maar ik kreeg het financieel niet rond. Het was gewoon een te groot risico. Iemand anders is er toen zo ingestapt. Tja, dat risico loop je nou eenmaal". 

-Heb je daar nooit spijt van gekregen?
"Ik vond het toen jammer. Maar als je nu kijkt, met al die nieuwe regels, met het strenge toezicht, het kost allemaal heel veel tijd en energie om aan al die voorwaarden te voldoen. Daarnaast vind ik het veel te leuk om naast m'n werk nog allerlei andere leuke dingen te doen".

'IK HEB ZEKER WEL GEVOEL VOOR HUMOR'
En andere leuke dingen dóet hij. "Bij de Radiozender ZFM Zoetermeer presenteer ik een showbizzprogramma. Daarvoor ga ik op pad naar allerlei premières. Musicals, film, theater. Doe ik interviews bij de rode loper. Radio is mijn tweede passie, naast werken met kinderen. Elke zondagavond, tussen negen en tien uur, doe ik dat radioprogramma. Daar wordt aardig naar geluisterd, er wordt ook best wel op gereageerd. Ik heb ook een soort van eigen redactie, Het Kasteeltje, en een eigen site. En van m'n interviews worden foto's gemaakt, door fotografen die vrijwillig meewerken. Foto's worden ook tentoongesteld in het Hampshire Hotel Delft Centre. Ze hangen daar in het restaurant. En mijn interviews zijn ook te zien op de site van de Rijswijkse Schouwburg". 

-Is wat je met die interviews en zo doet iets van een compensatie voor dat je zelf niet op het podium terecht bent gekomen?
"Ik denk dat het een andere manier van creativiteit is. En een heerlijke uitlaatklep ook. Natuurlijk hoop ik af en toe wel 's dat ik ooit van deze hobby m'n werk zou kunnen maken, maar tot nu toe heb ik niet de ambitie om het verder uit te breiden. Het is al druk zat om het te combineren met m'n huidige baan". 

-Staan die al dan niet terechte sterren en sterretjes je wel altijd te woord?
"Sommigen wel, sommigen niet. Die hebben dan haast. Hebben geen tijd voor een gesprekje. Maar meestal lukt het me toch wel ze voor m'n microfoon te krijgen. 
Daarnaast vind ik het ook leuk om wat rustiger interviews te doen. Die doe ik in het hotel, in Delft. Dan nodig ik Bekende Nederlanders uit en dan ondervraag ik ze over van alles en nog wat. Het valt niet altijd mee om kandidaten bereid te vinden. 
Iedereen heeft een volle agenda. Maar na heel wat e-mails lukt het dan toch wel. Zo heb ik pas Martin van der Starre geïnterviewd, één van de castleden van de musical We Wil Rock You. Die had wel een kwartiertje voor me. Daarin kan je heel veel vragen stellen".
 
-Ben jij ijdel?
"Nee, dat valt wel mee". 

-Heb je wel graag aandacht?
"Nee, dat ook weer niet. Maar door de dingen die ik doe krijg ik wel aandacht. Aan de andere kant: bij dat radiowerk hoor je alleen m'n stem. Of je dan van ijdel kan spreken of graag aandacht hebben, ik weet het niet". 

Maar, kijk maar in deze krant, je bent wèl altijd nadrukkelijk op de foto's te zien.
"Ja, ik vind het wel leuk om op die foto's te staan als ik interviews doe. Maar het is niet zo dat ik per se in the picture wil staan". 

-Bij jij een Bekende Delftenaar?
"Ik weet het niet. Maar ik heb, bijvoorbeeld, wèl meegemaakt dat ik in een Doe-het-zelf-zaak was en dat mensen zeiden: Nee, ik wil niet geïnterviewd worden. Of dat ik bij de Apotheek stond en dat iemand zei: Goh, bent u die jongen van de krant? Ja, dat vind ik wel leuk. En grappig". 

Het moge duidelijk zijn dat musicals tot Van Harlings favoriete amusement behoren. "Dan word je echt geëntertaind, vind ik. Ik kijk dan natuurlijk ook wel hoe er gespeeld wordt, of en hoe het aanslaat bij het publiek en bij mij en ook wat er misschien nog wel beter zou kunnen. Les Miserbales vond ik een geweldige musical. Daar kreeg ik echt kippenvel van. En bij We Will Rock You was het natuurlijk de muziek van Queen. Dat werd ik ook helemaal stil van". Hij kan ook genieten van kindervoorstellingen. "Dat was, geloof ik, vorig jaar dat ik Peter Pan heb gezien, van de Toneelgroep Max, die eerst in Delft zat maar tegenwoordig in Rotterdam. Was een heel leuke voorstelling, met een grappig creatief decor". 

-Waar beleef je géén plezier aan?
"Ik heb eigenlijk niks met cabaret. Hoewel, ik vind Herman Finkers dan wèl weer leuk". 

-Heb je dus niet al te veel gevoel voor humor?
"Ik heb zeker wel gevoel voor humor. Ik hou van grappige dingen. Mr. Bean, bijvoorbeeld. Droge humor. Maar cabaret, scherpe satire en een boodschap, dat hoeft voor mij niet". 

Van Harling heeft Indisch bloed door d'adren stromen. Dus Indisch eten gaat erin als (spek)koek. Maar er is meer dan eten. "Ik geniet vooral van het samenzijn met Indische mensen. Op de Tong Tong Fair, bijvoorbeeld, de vroegere Pasar Malam Besar in Den Haag. Ja, ik ben wel 's in Indonesië geweest. Met m'n vrouw. Was geweldig. En een heel aparte ervaring. Het was mooi om te zien waar mijn ouders hebben gewoond. Hoe ze daar hebben geleefd, waar ze hebben gewandeld op blote voeten, hoe ze gegeten hebben van de vruchten die ze zo van de bomen konden plukken". 

-Mis je hier iets van daar, al ben je er dan niet geboren en getogen?
"Ik merkte dat daar altijd een bepaalde rust heerst. Dat heb je hier te weinig. En dan die sawah's, die rijstvelden. Groen, tegen het gifgroen aan. Schitterend. Je bent daar in een heel andere wereld". (PB)

Download de laatste krant!

Energieweg 3
2627 AP Delft

T: 015 - 214 39 12
info@delftopzondag.nl