Het Delft van Toen: Marjolein van Renssen

Doris Steijger

DELFT – In het hart van de historische binnenstad staat een kleine winkel, Tabakspeciaalzaak Van Renssen. Het bijzondere aan dit winkeltje is dat het al 127 jaar in handen is van de familie van Renssen. Aan de toonbank staan moeder en dochter, Marjolein van Renssen en Laura van Drimmelen, de vierde en vijfde generatie van deze authentieke familiezaak.

Terwijl je de winkel binnenloopt, word je omhuld door de geur van tabak. Om je heen staan wanden vol met voornamelijk sigaren, maar ook sigaretten. Achter de toonbank word je vrijwel gelijk verwelkomd door Marjolein, die 6 dagen in de week in of achterin de winkel te vinden is. Marjolein runt al sinds 2006 de winkel. De winkel ziet er nog authentiek uit, maar het interieur is al meermaals veranderd. ‘Ik wilde op een gegeven ogenblik het interieur moderniseren. Maar de aannemer zei: ‘Nee, dat kan echt niet, je kunt dat niet maken’. Ik heb dat gelukkig toen ook niet doorgezet,’ vertelt Marjolein.
De authentieke uitstraling doet nog denken aan toen de winkel voor het eerst in handen kwam van de familie van Renssen. Al was de winkel toen vele malen kleiner. De sigaren humidor is bijvoorbeeld al ongeveer drie keer zo groot geworden, de originele afmetingen staan nog steeds in de vloer. Overgrootvader van Renssen kocht in 1897 het hoekpand op en nam een toenmalige sigarenwinkel over. ‘Voor de somma van 175 gulden kocht hij de winkel. En op 10 april opende hij de winkel. In een intact gebleven, vergeeld, kasboekje valt in zijn ouderwetse handschrift te lezen dat de omzet die dag exact 24 gulden bedroeg,’ zo vertelt Marjolein.
Toen overgrootvader van Renssen op een gegeven moment met pensioen ging was de vader van Marjolein nog te jong om de zaak over te nemen. ‘De zaak is toen kort gerund door meneer Oldeman en in 1950 nam mijn vader het op achttienjarige leeftijd over,’ aldus Marjolein. Het was voor de jonge generatie van Renssen toen vanzelfsprekend dat hij het pad van zijn vader zou volgen. ‘Hij had al jong een passie en wilde niets liever.’

Generatie vier en vijf
Voor Marjolein was dit minder vanzelfsprekend: ‘Ik heb de horecaopleiding gedaan en in de horeca gewerkt, maar het was niet mijn passie,’ vertelt ze. ‘Toen ik kinderen kreeg, leek de horeca niet langer de juiste keuze. Mijn vader was na vijftig jaar de zaak runnen ook wel klaar om het stokje door te geven.’ Zo ging Marjolein haar ouders in de winkel helpen en tegelijkertijd haar kinderen grootbrengen.
Wat begon als een tijdelijke hulp in de zaak, groeide al snel uit tot een levenslange toewijding. ‘Ik ben eigenlijk nooit meer weggegaan,’ lacht ze terwijl ze terugdenkt aan die beslissende periode. Met de steun van haar ouders en de groeiende passie voor het vak. ‘En uiteindelijk heeft de geschiedenis zich herhaald.
Laura kwam ook in de winkel werken en is van plan uiteindelijk het stokje over te nemen. ‘Het was geen vooropgezet plan,’ legt ze uit. ‘Maar soms vinden de beste dingen plaats als je er het minst op voorbereid bent. Ik heb verschillende banen gehad en had in eerste instantie niet de overtuiging om de winkel over te nemen. En toen kreeg ik die kleine,’ vertelt Laura terwijl ze glimlachend naar haar tweejarige zoontje Noud kijkt. Noud loopt vrolijk spelend achterin de winkel rond tussen de dozen met daarin de tabaksproducten.

Andere generaties
Beide vrouwen hebben al veel ervaring opgedaan voordat ze de winkel kunnen overnemen. ‘Mijn vader liet mij ook echt fouten maken. Zo had ik het idee om gekleurde pijpen te gaan verkopen. Mijn vader zei: ‘Dat gaat niet lopen’. Ik dacht van wel. Ik heb ze nu pas eindelijk bijna weten te verkopen,’ vertelt Marjolein.
Ook hierin herhaalde de geschiedenis zich. ‘Ik had juist het idee een wat modernere pijp te verkopen, eentje die mat was en lichtgrijs van kleur. Mijn moeder zei: ‘Dat gaat niet lopen’. Ook deze verkopen maar moeizaam.’

Onzekere toekomst
Wie weet dat Noud ook ooit de winkel overneemt. ‘Maar de toekomst is nu wel een stuk onzekerder,’ zegt Marjolein. ‘Het heeft me wel pijn gedaan geen sigaren meer te mogen verkopen via de website, na hier jarenlang aan gewerkt te hebben.’ De winkel heeft vele veranderingen doorstaan: de trend van Cubaanse sigaren, de opkomst van E-sigaretten en nu de alsmaar verstrengende regelgeving. ‘Wat wel leuk is om te zien is dat het nu een stuk drukker is geworden sinds januari, nu de Albert Heijn om de hoek geen sigaretten meer mag verkopen.’ Laura voegt hier nog aan toe: ‘Mijn vader heeft zelfs zijn baan als leraar opgezegd om voortaan te helpen in de winkel.’
‘De tabaksindustrie is een alsmaar veranderende industrie, wij doen ons best om met de tijd mee te gaan,’ aldus Marjolein. Zo vertelt Marjolein over toen zij de winkel in 2006 overnam. ‘Mijn vader liet klanten soms hele lijsten opbouwen met een oplopende rekening. Dit heb ik zodra ik de winkel overnam gelijk afgeschaft,’ aldus Marjolein.
Op de vraag wat Laura anders zal doen, zegt ze: ‘Ik zal het anders doen qua tijdsinvestering.’ Met een glimlach kijkt ze haar moeder aan; ‘Jij werkt echt veel te hard en je moet meer geld rekenen voor je tijd.’

De ambacht 
Waar ze het sowieso over eens zijn is het behouden van de ambacht. ‘Als je je winkel runt, moet je wel weten wat je verkoopt, zeker met een speciaalzaak,’ merkt Marjolein op, terwijl Laura instemmend knikt. Laura voegt eraan toe: ‘Hoe meer je over het product weet, hoe meer interesse je er vaak ook in krijgt. Hoe meer je je liefde kan uitstralen naar andere mensen en ze ook beter kan informeren.’
‘We willen gewoon dat mensen met de juiste informatie weglopen,’ benadrukt Marjolein. Laura knikt weer instemmend en voegt eraan toe: ‘Ja, dat willen we niet. Ik wil niet dat je ziek of misselijk wordt van ons product. Ik wil dat je ervan gaat genieten.’