Het Delft van Toen: Robert Vlugt

DELFT - Stap binnen in de oudste winkel van Delft: Drogisterij De Salamander uit 1780. Wanneer je over de drempel stapt ga je terug in de tijd en word je omarmd door een atmosfeer doordrenkt van geschiedenis en traditie. Robert Vlugt (64) is de vierde drogist van zijn familie en de tiende drogist van de salamander.

Staande voor Drogisterij De Salamander, midden op de markt in Delft, lijkt het wel of je spontaan terug in de tijd bent gereisd. De gevel, geverfd in een warme tint van zachtgeel, straalt een tijdloze charme uit die naadloos past bij de rijke geschiedenis van de stad. Onder het handgeschilderde naambord “De Salamander’ hangt een authentieke gaper. De gaper is het symbool van vroeger van de drogisterij. ‘Onze gaper is een Muzelman, te herkennen aan de tulpband, en symboliseert de kennis en kunde uit verre streken. Dus dat betekent dat we producten hebben van over de hele wereld”, vertelt Vlugt. Binnen valt direct de kenmerkende geur van kruiden en specerijen op, een aromatische mix die al tijden klanten verwelkomt. Het interieur ademt een rustieke elegantie uit, met donkerhouten rekken die gevuld zijn met verzorgingsproducten, medicijnen en traditionele remedies. Oude flessen en potten prijken op de planken, elk met zijn eigen verhaal en geschiedenis. Achter de toonbank staat Vlugt, met een glimlach op zijn gezicht verwelkomt hij zijn klandizie.

De Chirurgijn
De geschiedenis van de winkel gaat terug naar 1782. “In dit pand zat toen een chirurgijn/barbier”, vertelt Vlugt. Deze combinatie van beroepen was niet vreemd in de vroeg moderne tijd. “Ik heb in het archief gevonden dat je hier bij de barbier je als man voor vijftien stuivers per jaar kon laten scheren. Vervolgens kon je bij de zelfde man terecht voor een medische behandeling, hij heette Cornelis de Vechter.” Chirurgijns hielden zich onder meer bezig met aderlating, verzorgen van wonden, bereiden van zalfjes, kruidenaftreksels en laxeermiddelen en het behandelen van botbreuken. “De chirurgijn deed alle kleine operaties die een dokter niet deed”, aldus Vlugt.

Famillie Vlugt
De tijd van de aderlatingen achter ons latend. Jaren later krijgt het iconische pand weer een nieuwe eigenaar. “Op 1 januari 1900 nam mijn overgrootvader de zaak over”, vertelt Vlugt. “Mijn overgrootvader had ook het plan om apotheker te worden. Maar hij werd ziek en nadat hij weer beter was waren de toelatingseisen veranderd. Dan toch maar ook drogist worden. Ook hij ging toen maar op zoek naar een pand en vond deze locatie in Delft.” Muller en Vlugt hadden dus ongeveer een eeuw later soortgelijke situaties waardoor ze beiden in dit pand aan de Markt in Delft belandden. “Best bijzonder”, stelt Vlugt.
De drogisterij bleek een groot succes. Vlugt vertelt met trots: “Het was een fenomeen in Delft. Overal in Delft en omstreken was De Salamander bekend.” De overgrootvader van Vlugt zette dit door. “Boeren kwamen elke week naar De Salamander om hun vee van allerlei ziektes af te helpen.”
Delft groeide, en de Salamander groeide mee. Overgrootvader Vlugt opende in 1924 een drogisterij aan de Frederik Hendrikstraat in de Wippolder. En in 1934 volgde de drogisterij aan de Hof van Delftlaan. “Uiteindelijk is het pand hier op de Markt alleen overgebleven en gelukkig maar. Ik had mij ergens anders niet thuis gevoeld.” Zo is dus de oudste winkel van Delft in stand gebleven en zelfs bijna helemaal authentiek gebleven. “Mensen komen hier vaak met verbazing binnen.”
“Mijn opa, vader en ik hebben achtereenvolgens het stokje van hem overgenomen”, gaat Vlugt verder. Toch was het niet altijd Vlugts plan om de drogisterij over te nemen. “Ik ging iets heel anders studeren; geschiedenis. Maar het was halverwege de jaren tachtig toen ik afstudeerde en dat was geen makkelijke periode om aan werk te komen.”
“Ik solliciteerde voor een lerarenfunctie met maar liefst 200 honderd andere sollicitanten. Maar de arbeidsmarkt was krap.” Toch maakte Vlugt zich geen zorgen. Ook niet toen de werkeloosheid, als gevolg van de economische crisis in de jaren tachtig een hoogtepunt bereikte. “Ik ben gewoon in de winkel gaan werken.” Zo kwam hij in 1986 in de voor hem vertrouwde ‘Salamander’ werken. Hij nam de zaak over van zijn vader Hans, die vijftig jaar in de winkel aan de Markt had gestaan.

Klanten
Vlugt zegt achteraf geen ander werk te willen doen en heeft zijn roeping in de drogisterij ‘De salamander’ gevonden. “Deze drogisterij is wel een winkel waar je echt voor alles terecht kunt. Heb je een bijzondere hobby als icoon schilderen, dan wil je geen verf uit een tube, maar echt pigment. Dat verkopen wij hier ook.” Vervolgens tovert Vlugt een prachtige helderblauwe steen tevoorschijn. “Dit is Lapis Lazuli, het mooiste blauw, hier maakte Vermeer ook zijn verf mee. Als je iets bijzonders wilt dan kom je hier.”

Bijzondere ontmoeting
Een van de meest bijzondere ontmoetingen was niet iemand die iets kwam kopen. “Er kwam hier een vrouw binnen, heel vrolijk alsof het de buurvrouw was. Ze zei: ‘Ik heb zelf een kruidenthee gemaakt, die moeten jullie proeven, hij heet ‘Hemelse Thee’ omdat hij zo lekker is en een hemelsblauw kleurtje heeft’. Ze had de thee meegebracht in een thermoskan en liet die bij ons achter. Aan het einde van de dag besloot ik hem te proeven met mijn collega’s. En ja, wij vonden hem allemaal lekker. Alleen het gekke is, die mevrouw is nooit meer teruggekomen.” Dit zette Vlugt wel aan het denken: “Hemelse thee? Je hoort wel eens verhalen van mensen dat er een engel aan hen verschenen is. Tot op de dag van vandaag is het een hele succesvolle thee gebleken. Ik ben dus heel dankbaar voor de tip die ze ons heeft gegeven.”

Vlugt houdt het boeiende verleden in stand. “Ik ben bezig om de bijzondere Delftse historie van dit pand op papier te krijgen”, zegt Vlugt. Drogisterij De Salamander is niet zomaar een winkel, het is een levend monument. Een plek waar het verleden samenvloeit met het heden en hopelijk nog vele jaren blijft bestaan.