Dubbel Delft 23/9

DELFT - De naamgeving van straten is, zeker in vroeger dagen, soms vrij eenvoudig. Stel: er loopt een singel langs het spoor. Inderdaad, dat wordt dus de Spoorsingel. Eigenlijk was dat de buitenweg langs de westelijke stadssingel. De naam Spoorsingel kwam overigens pas aan het eind van de vorige eeuw in beeld, daarvoor had men het gewoon over de Singel. De wijziging kwam toen men tussen de weg en de singel in 1847 de spoorlijn aanlegde. De linker foto laat de spoorlijn vijftig jaar later zien, waarbij het haast dorpse karakter van Delft tot uitdrukking komt. Geen vier banen brede weg, geen tram, geen spoorviaduct, geen auto’s, geen stoplichten, geen verkeersborden. De (stoom-) trein werd toen nog gezien als een vervoermiddel die dicht bij de straat gesitueerd kon zijn. Een stoomlocomotief heeft een stalen frame, met daarop een cilindervormige stoomketel. Achter en onder de ketel, voor een deel in de cabine van de machinist, bevindt zich de vuurkist. Hierin worden kolen verbrand. De rook stroomt door een groot aantal vlampijpen naar de rookkamer en vandaar naar de schoorsteen. De hitte van het vuur wordt rechtstreeks en via de vlampijpen afgegeven aan het water in de ketel. Door de verhitting verdampt het water en verandert het in stoom. En daarmee worden de cilinders voorzien die zorgen voor de aandrijving van de locomotief. De hier afgebeelde oversteekplaats voor voetgangers laat de stoomlocomototief zien, rijdend op straatniveau. In tegenstelling tot tegenwoordig hoorde je de trein natuurlijk ook al van verre puffend en steunend aankomen. De huidige snelheidsmonsters zijn geluidsarm en maken maximum- snelheden tussen de 140 en 200 kilometer per uur. Hoewel de herrie op de rails, bovenop het viaduct, een constante bron van ergernis was. De gracht, of singel, werd uiteindelijk in 1965 gedempt om plaats te maken voor dat staddoorsnijdende treinviaduct. Gelukkig is het viaduct verdwenen en is de rust redelijk teruggekeerd. Het was wel jarenlang een gigantische grote werkplaats, maar het is het meer dan waard. Vlak voor de Kampveldweg gaat de trein ondergronds en komt er aan de andere kant van de stad weer uit. Ook de bebouwing rond de Spoorzone nadert de voltooiing, waaronder de nieuwbouw naast het oude NS station.