Dubbel Delft 13/5

DELFT – Op 20 april 1968 richtte Tiemen zijn camera op de laatste hopen zand waar nog niet lang daarvoor een ‘hulpspoor’ had gelegen. Om het nieuwe viaduct te kunnen bouwen op dezelfde plek waar het spoor daarvoor lag, was er een tweede spoor ernaast aangelegd zodat het oude afgebroken kon worden en het viaduct kon worden gebouwd. Daarvoor moest dan helaas wel de stadsgracht langs de Phoenixstraat worden gedempt. De foto laat goed zien wat een kolos dat viaduct was. Voor veel bewoners van de Spoorsingel was het een actie ‘van de regen in de drup’. Op begane grondniveau keken ze nu niet meer naar de voorbij stormende treinen; dat was verplaatst naar hun slaap- of werkkamer(s). En tussen de dikke betonnen pilaren werd het zicht op de trein gewisseld met zicht op de auto. Er werd veel voor opgeofferd om makkelijker van de ene naar de andere kant van de stad te kunnen. De toenemende druk op het vervoer per spoor leidde er uiteindelijk toe dat het viaduct moest wijken voor het spoorzoneproject: het viaduct werd gesloopt en er kwam een tunnel voor in de plaats. Voor sommige bewoners van de Spoorsingel en de Phoenixstraat was dit het tweede jarenlange project waarbij het gebied voor hun deur een grote bouwplaats was. Op wat bovengrondse activiteiten naast het station na is de spoorzone anno nu bijna voltooid. Op beide foto’s is het pand Phoenixstraat 66 goed te zien. Toen Tiemen zijn foto maakte was hier het Sint Hippolytus Ziekenhuis gevestigd. Eind jaren zestig verhuisde het Hippolytus ziekenhuis naar de Reinier de Graafweg en werd het leeggekomen gebouw door een aantal enthousiastelingen uit het verenigingsleven gebombardeerd tot ‘Trefcentrum’. In het eerste jaar van het Trefcentrum waren er al flink wat huurders die er gebruik van maakten: zoals vogelvereniging ‘De Rode Kardinaal’, Jongeren Ontmoetings Centrum ‘De Ruimte’ en jongerensoos ‘Anonymus’. Van de oude hal van het ziekenhuis op de linker foto is niet veel meer terug te vinden. De Heilige Maagd - ‘ik ben de Maagd der armen, ik kom het lijden verlichten’ - heeft plaats gemaakt voor een beeldje van de chirugijn met een tekst van Anton Brouwer: ‘Ooit werd men hier beter dankzij de chirugijn; nu kan men in elk geval hier altijd beter zijn!’.