Dubbel Delft 30/5

DELFT – ‘Toen was geluk heel gewoon’. Een strofe uit een tekst van Kees van Kooten en Wim de Bie met als titel ‘1948’ op een melodie van Gilbert O'Sullivan, later ook uitgebracht door Gerard Cox. De tekst gaat vooral over het jong zijn ‘Buiten huilt de wind om ’t huis, Maar de kachel staat te snorren op vier, Er hangt een lapje voor de brievenbus, En in de tochtigste kieren zit papier’. De tekst zou nu anders zijn maar het kind-zijn verandert alleen qua omgeving. Kinderen zitten aan het water, prutsen wat met een stok, kijken hoe diep het is, laten steentjes vlak over het water scheren, of kijken gewoon een beetje voor zich uit. Zoals hier in de jaren zestig bij het water tussen molen 'de Roos' en de Gist & Spritusfabriek. Ook toen was de spoorzone een soort open wond: de trein reed nog op straatniveau terwijl ernaast druk werd gebouwd aan het treinviaduct. Een fotograaf was toen nog een niet alledaags verschijnsel; de fietsers die staan te wachten voor de spoorbomen, de motorrijder daar achter, en het jongentje naast zijn fiets bij het hek, allemaal kijken ze naar de fotograaf. Anno nu is het aantal foto’s dat per minuut alleen al in Delft wordt gemaakt enorm; bijna iedereen loopt met de smartphone in de aanslag. Overigens zijn de kinderen vooraan op de foto zeer waarschijnlijk door Tiemen gevraagd om net te doen alsof hij er niet is, je ziet het aan de houding en de gezichtsuitdrukking. Het is wel weer een mooi tijdsbeeld dat Tiemen hier vastlegde. Het zijn de jaren dat Nederland druk bezig was een welvarend land te worden, en daar hoorde vooral een soort praktisch denken bij dat vooral was gericht op economische vooruitgang. De economie doet het goed in de jaren '60, in Europa wordt in- en export makkelijker, en dat zorgt ook voor een toename van het vervoer per spoor. Ook in Delft: het aantal passerende treinen nam in die jaren flink toe, tot grote ergernis overigens van alles en iedereen die het spoor over wilde. En dus ging het spoor omhoog, en nu weer omlaag. Voor kinderen zijn er buiten minder mogelijkheden dan in de jaren zestig. Naast sportparken kwamen er steeds meer parken zoals Duinrell, Drievliet en de nodige binnenspeelplekken zoals Avontura in Delft. Prutsen langs de waterkant is natuurlijk eigenlijk het leukst… (www.dubbeldelft.nl)