Dubbel Delft 28/1

DELFT - Een fraai beeld van meer dan 100 jaar geleden vanaf de Kantoorgracht richting de Verwersdijk. Een verwer was een echte ambachtsman die belast was met het verven van wol, linnen, katoen, zijde door onderdompeling in een verfbad. Verven en dus ooit verwen. Zo had je dus ook de blauwverver die, bijvoorbeeld gebruikmakend van de kleurstof indigo, kleding blauw verfde. Kleding laten verven was goedkoper dan nieuwe kleding aanschaffen. Zoals ze vroeger geen netwerkbeheerder kenden kijken we nu toch raar op bij oude beroepen als aakschipper, zwikker, bloedkopster, garentwijnder of paalmeester. In sommige familienamen kom je dan weer het beroep tegen. Zoals Bakker, Schipper, De Ruijter, Apotheker, Wagenmaker, De Graaf, en ook Verwer. Hoewel in het begin van de verplichte familienaam sommige mensen zich niet realiseerden dat die naam nog heel lang mee zou gaan. Wat te denken van Aarsman, Poepjes, Seiker, Windgassen, Van Der Boezem, Billekens en Grootaars. Terug naar de Verwersdijk. De lakenverwers mochten in de 14e eeuw hun beroep alleen uitoefenen aan de oostkant van deze gracht. Vooral de vele bierbrouwers die de stad kende waren bang dat de verwers het water van de grachten zouden vervuilen. Schoon water was een belangrijk ingrediënt voor bier. De ‘dijk’ in Verwersdijk houdt waarschijnlijk verband met de stadsgrens die hier werd gevormd door een dijk. Ter bescherming van de laaggelegen Markt, die anders zou overstromen met water uit het moerasland van buiten de stad. De foto’s zijn gemaakt vanaf de Kantoorgracht. Kantoren, je struikelt er tegenwoordig over. Alleen Delft al heeft een kleine 700 gebouwen met een kantoorfunctie, totaal in Nederland meer dan 15.000. Een kantoor was ooit zo bijzonder dat er, zoals in onze stad, een gracht naar werd vernoemd. De oude foto toont hoe bijzonder een fotograaf in de jaren twintig nog was. In tegenstelling tot nu - smartphone pakken, kijken, klik, klaar - moest er toen een stevig statief worden opgesteld, de camera gemonteerd, gevoelige platen erin geschoven, doek er overheen, licht gemeten, en uiteindelijk kon de foto worden gemaakt. En als je dan in de buurt was wilde je wel ‘s zien hoe dat allemaal ging. Zoals de vier personen rechts en de man op fiets.