Dubbel Delft: 19/3

DELFT - ‘Als je vandaag wilt begrijpen, moet je op zoek gaan naar gisteren‘. Dubbel Delft is zo’n plek waar je terug kunt kijken in de tijd. Luchtfoto’s nemen een speciale plek in als het gaat om historie. Je hebt niet alleen een straat, maar vaak een groot deel van de stad in beeld, met een schat aan informatie. En dan liefst op een deel van de stad waar veel is te zien. Neem de foto’s van deze aflevering. Voor de linker foto, gemaakt in de jaren vijftig, moest heel wat gebeuren. De fotograaf moest zich allereerst warm aankleden, want luchtfoto’s werden meestal gemaakt in open tweezitters. Weliswaar was er een windscherm, maar los van Moeder Aarde had je ineens een veel beter idee wat er bedoeld werd met een ‘stevig windje’. ‘Een beetje hobbelig’ plegen piloten dat te noemen. En dan zat je boven Delft met je camera, bijvoorbeeld een ‘Speed Graphic’, een in het begin van de vorige eeuw populaire camera bij fotografen. Bij zo’n camera moest je voor elke foto een nieuwe plaat in je camera schuiven. In zo’n plaat zat één negatiefvel van 4 bij 5 inch. Je moest dus heel goed vooraf bedenken wat je waar en wanneer ging fotograferen. Was je te vroeg of te laat, of bewoog het vliegtuigje te veel, dan moest de piloot een nieuw rondje draaien om uiteindelijk het doel opnieuw aan te vliegen. Fotograferen was dus plaat erin, scherpstellen, sluiter spannen, het beeld kaderen en afdrukken. Vervolgens de belichte plaat eruit, nieuwe erin, piloot weer een rondje draaien, enzovoort. Bij heftige wind moesten ook de platen worden afgeplakt omdat anders het negatiefvel ging wapperen. Er werd ook veel geschreeuwd: dat was de enige manier om met de piloot te communiceren. Kortom het was een flinke klus, luchtfoto’s maken. De ontwikkeling van de techniek is zo snel gegaan dat we nu met een telefoon al fraaie foto’s kunnen maken. En voor luchtfotografie kwamen er andere camera’s, betere vliegtuigen en ook andere manieren om foto’s op hoogte te maken. Zoals een lang statief, de ballon en de drone. De oude en de nieuwe foto laten veel verschillen zien: nieuwe gebouwen, veel verdwenen gebouwen, maar toch zijn de contouren van met name het water redelijk herkenbaar. Het spoor nog op straathoogte, de Houttuinen nog intact, veel groen langs het water, en nog veel meer.