Hemd van het lijf Corrie Ton-Meijer

Corrie Ton-Meijer (81) bracht onlangs het boek 'Dat was toen...' uit, waarin zij, als één van de oudste kinderen in een gezin van vijftien, terugblikt op gebeurtenissen uit haar jeugd in Delfgauw.

1. Waarom wilde je thuis bij je computer worden gefotografeerd?
"Omdat ik hier veel tijd doorbreng. Het eerste dat ik 's morgens doe is achter mijn computer zitten om het nieuws bij te houden en mijn facebook te bekijken. Verder heb ik de verhalen uit het boekje ook allemaal hier geschreven."

2. Hoe ben je op het idee van dit boek gekomen?
"Mijn broer Wim maakt samen met Erik Bevaart voor O.L.TV reportages over mensen uit Pijnacker, waarin op locatie verhalen worden verteld. Ik was toen niet zo goed ter been en Wim liet Erik wat van mijn schrijfsels lezen. Hij was zo enthousiast dat hij er geen filmpje, maar een boek van wilde maken."

3. Wanneer begon je met schrijven?
"Het begon min of meer bij toeval. Ik heb twee zussen in het buitenland wonen en er werd lustig op los gecorrespondeerd en ontvangen brieven gingen heel de familie door. Daarom ontstond het idee 'Het Kwartaaltje', een driemaandelijks familieblad te maken. Dat heb ik jarenlang met twee anderen gedaan."

4. Wat voor verhalen schreef je?
"Van alles. Ik zette ook jeugdherinneringen op papier. Ik was de één van de oudsten uit een gezin met dertien kinderen en herinner me veel. Van die herinneringen maak ik verhalen, die uiteindelijk ook in het boek terechtkwamen."

5. Was het lastig om die verhalen op te rakelen?
"Zeker niet. Als ik er even voor ging zitten, kwamen ze vanzelf naar boven. Ook het schrijven leverde geen problemen op, ondanks het feit dat ik maar vijf jaar lagere school heb gevolgd. Daarna moest ik helpen in het huishouden, want dat moest ook draaiende worden gehouden."

6. Dat was toen...
"We probeerden het thuis zo gezellig mogelijk te maken. Er was er met negen meiden en vier jongens altijd wat te doen. We speelden vaak buiten en zongen samen. Ik verbaas me weleens dat kinderen nu zoveel luxe hebben. Ik kon op mijn zeventiende van mijn eerst verdiende loon een tweedehands fiets kopen. Ik heb echter niet het idee dat de jeugd van nu gelukkiger is dan wij toen."

7. Als ik burgemeester van Pijnacker-Nootdorp was, dan...
"... zou ik er eerst voor zorgen dat de stoepen egaal worden gemaakt. Ik ben namelijk twee weken geleden ontzettend hard gevallen over een scheefliggende, uitstekende stoeptegel. Je ziet vaker dat hier mensen over vallen."

8. Hoe ben je aan een uitgever voor je boek gekomen?
"Dat heeft Stichting Cultuur Support Pijnacker-Nootdorp, waar Erik Bevaart voorzitter van is, geregeld. Afgelopen zaterdag had hij ook een toespraak bij de officiële presentatie in restaurant Buytenhout. Dat was een mooie middag met veel belangstelling."

9. Hoe zijn de eerste reacties op het boek?
"Heel erg goed. De meeste reacties komen van bekenden, maar ik heb ook al van vreemden gehoord dat ze het een heel leuk boekje vinden en vooral ook dat ze heel veel van de verhalen herkennen uit hun eigen jeugd. Wat dat aangaat schept het boekje misschien wel een goed tijdsbeeld van hoe het er in mijn jeugd in Delfgauw aan toe ging."

10. Wanneer komt het volgende boek uit?
"Mijn broer blijft zeggen dat er nog een boek komt en dat zou kunnen, maar dan met foto's en korte verhaaltjes daarbij. Dat zou dan alleen binnen de familie blijven. Maar voorlopig kom ik de tijd wel door met bridgen, klaverjassen en schrijven."