Dubbel Delft 24/2

DELFT - Tot aan het eind van de Middeleeuwen was er weinig geregeld op het gebied van gemeentelijke reiniging. Hier en daar was wel een verordening, maar daar hielden maar weinig inwoners zich aan. Afbeeldingen uit die tijd laten zien dat bijvoorbeeld volle pispotten gewoon uit het raam naar beneden werden geleegd. De vaste en meestal frequente gewoonte van de mens om afvalstoffen uit het lichaam te verwijderen was in vroeger dagen niet zo’n hygiënische aangelegenheid als tegenwoordig. Samen met de vaak slechte kwaliteit van het drinkwater - het water uit de Delftse grachten - leidde dat soms tot heftige epidemieën. Maar afval vervuilde het drinkwater en dat werd op prijs gesteld door ratten en ander gespuis, die daardoor weer verantwoordelijk waren voor het uitbreken van epidemieën zoals de ‘Aziatische braakloop’. Met de aanwas van de bevolking groeide ook de afvalberg. Handige zakenlui kochten soms een vergunning om het afval af te voeren en verkochten een deel weer door. Zoals allerlei groenafval aan boeren. In 1871 werd de hygiëne wat beter door het invoeren van een tonnenstelsel. Ieder huis kreeg een ton, in de volksmond ‘poepton’ genoemd, waarop men de dagelijkse behoefte kon doen. Eens in de zoveel tijd kwam de gemeentelijke tonnenboot de klotsende volle tonnen van hun inhoud ontdoen. Het Delftse wijkje Siberië, gelegen tussen de Westlandseweg en de Buitenwatersloot, was een van de laatste delen van de stad waar men werd aangesloten op de riolering. Op de foto liggen de rioolbuizen klaar om ingegraven te worden. In de negentiende eeuw werden plaatsen die buiten de stad lagen soms ‘Siberië’ genoemd, later kwamen er variaties als Noordpool en Timboektoe bij. In Delft was het een klein wijkje, ingeklemd tussen de Krakeelpolderweg, de Buitenwatersloot en diverse bedrijfsgebouwen. Eind vorige eeuw moest Siberië verdwijnen in verband met nieuwbouw. De bewoners, zowel de oude als de nieuwe, vonden elkaar in een bewonersgroep, samen met de bewoners van de voormalige Kogelgieterij. Die groep, genaamd KoSi, overlegde met de gemeente en het Westerkwartier over de toekomstplannen. De nieuwbouw was vooral bedoeld voor de bewoners van dat moment; op hun verzoek bleef de naam Siberië gehandhaafd.