Dubbel Delft 10/6

DELFT – De oude Koepoortbrug lag, gezien vanaf de Oostsingel een stuk naar rechts. Het was in de middeleeuwen de plek waar de meeste koeien Delft werden binnen gebracht. Aan de Vlamingstraat bevonden zich in die tijd ook een aantal zogenaamde stadsboerderijen. Dat waren boerderijen die binnen de stadsgrenzen lagen. In de zomer graasden de beesten op de weilanden buiten Delft, in de winter stonden ze op stal. Je moet dan niet denken aan de megastallen van vandaag de dag maar aan zo’n vijf tot tien koeien per stadboerderij. In meerdere huizen aan de Vlamingstraat waren ‘vleeshouwers‘ werkzaam, zeg maar slagers. Deze slagers verkochten hun vlees niet aan huis maar brachten het naar de in 1650 herbouwde vleeshal, aan de Voldersgracht op de plek waar nu restaurant ‘De Centrale’ zit. Hier werd het vlees verhandeld, zowel mooi als ‘gortig’ vlees. Dat was eigenlijk niet geschikt voor consumptie, maar werd verkocht aan het arme deel van de bevolking. In de tijd van Vermeer woonden in de Vlamingstraat vooral ambachtslieden zoals bakkers, brouwersknechten, metselaars, timmer–en bouwmannen, houtzagers, kleermakers, caffawerkers (dat zijn fluweelwevers) en volders (dat zijn mensen die in de lakennijverheid werken). Uiteraard zat er ook een café in de buurt. Joost Pietersz van Houten die op nummer 3 woonde, was herbergier en had een vergunning voor een uitspanning die zich vermoedelijk op de hoek van het Vrouwjuttenland en de Vlamingstraat bevond. Daarnaast lagen er drie bruggen over de gracht: eentje aan het begin van de straat, eentje halverwege en eentje aan het eind. Ook bevonden zich aan de Vlamingstraat twee krebbes, aan elke zijde één. Een krebbe was een plek waar mensen hun afval en dat van hun dieren zoals hun koeien konden dumpen. Het afval werd vervolgens door zogenaamde mestrapers en mestverzamelaars, veelal per boot of met een kar met een ton, afgevoerd. Had je een krebbe voor de deur, dan hoefde je vanwege de overlast (stank!) geen kadegeld te betalen. De oude foto is gemaakt rond 1902 en laat zien hoe de fotografen in die tijd een soort toneelstukje met Delftenaren organiseerden om sfeer te creëren. Jong, oud, poserend en kijkend in de lens van de fotograaf. (tekst met dank aan Martin van Eck)