Dubbel Delft 10/2

DELFT - Nadat George Stephenson als eerste een bruikbare locomotief had gebouwd, kwamen er al snel spoorlijnen. Het vervoer op spoorstaven was al ouder: in de 17e en 18e eeuw kende men aanvankelijk houten en later ijzeren spoorstaven, toegepast bij verscheidene mijnen, waarover wagens reden met paarden als trekkracht. Toen er stoomlocomotieven kwamen werd personenvervoer mogelijk. Bij de verlenging van het spoorwegtraject Amsterdam-Haarlem richting Rotterdam kwam er een station aan de Delftse Houttuinen. De eerste trein passeerde Station Delft op 31 mei 1847. Het bijbehorende stationsgebouw had een gunstige ligging ten opzichte van de historische binnenstad. Het aantal passagiers en goederen nam binnen enkele jaren sterk toe, en het kleine station kon dat al snel niet meer aan. Het gebouwtje was klein, had geen aparte wachtkamers voor de eerste en tweede klasse, was vervallen en in de winter slecht geïsoleerd. Overigens was Delft enthousiaster over de tram. Veel mensen gingen liever met ‘den tram voor een tochtje naar Den Haag, alleen maar om de ongeriefelijkheden van het station alhier te ontloopen’. Om de problemen met het oude station op te lossen, werd er in 1880 besloten tot de bouw van een nieuw station, dat ruimer zou worden van opzet, met onder meer grotere wachtlokalen en opslagplaatsen. Op zaterdag 15 augustus 1885 werd het gebouw zonder enige plechtigheid in gebruik genomen. Bij de oplevering maakte het volgens de Delftsche Courant ‘een hoogst aangenamen indruk’. Een klacht die lang actueel zou blijven was dat er geen brug lag over de Singelgracht, en mensen daarom een flink eind moest omlopen om het nieuwe stationsgebouw vanuit de binnenstad te bereiken. Dat klagen bleef, zeker toen het spoor omhoog werd bedacht middels een enorm viaduct. Het werd in de jaren na deze steeds drukker op het spoor en het resultaat is bekend: we zijn weer gaan graven, maar nu op een manier die hopelijk voor meerdere decennia soelaas biedt, de treintunnel. Het duurde even, kost wat, maar dan heb je ook wat. Een ding is zeker: het oude stationsgebouw heeft alle tekentaffels en sloophamers overleefd en is, zeker met de fraaie tuin aan de achterkant, een oase in dit dynamische deel van de stad.