Hoe gaat het met Frans van Straaten?

Editie: Week 19, Jaargang 23 |

Frans van Straaten is tegenwoordig met zijn mentaliteit en beleving nog steeds erg succesvol op de tennisbaan. (foto: Roel van Dorsten)

DELFT – Frans van Straaten (61) speelde zes jaar in het eerste van DHC, maakte er drie kampioenschappen mee en was in zijn nadagen succesvol bij Wippolder.

Zijn late overstap naar Wippolder is niet geheel toevallig. “Ik ben daar met voetballen begonnen. Ik woonde in de wijk en speelde met buurtgenoten vaak één-tegen-één in een steeg. Daar verbeterde ik mijn techniek. Uiteindelijk vroeg dokter Pijl me of ik bij DHC wilde voetballen. Dat deed ik en ik kwam er in een succesvolle lichting terecht.”

– Toch duurde het enige tijd voor je doorbrak in het eerste...
“Dat klopt. Ik zag er met mijn langere haren wat excentrieker uit en ik had een eigen visie. Toch vraag ik me nog steeds af waarom Guus Haak me er eigenlijk niet bij wilde hebben. Ik scoorde echter in het tweede zo vaak, dat hij niet om me heen kon.”

– En je had succes?
“Ja, in zes jaar tijd werden we drie keer kampioen. Op enig moment stond Piet de Visser, die nu scout is bij Chelsea en toen trainer bij SVV was bij me op de stoep. Hij vroeg of ik daar wilde spelen, maar dat wat ik ervoor moest laten stond niet in verhouding met de beloning. Ik bleef bij DHC, maar na een meningsverschil met Guus Haak ben ik naar Xerxes vertrokken. Tegelijk speelde ik op het hoogste niveau zaalvoetbal bij VI met onder anderen Piet de Vries. Het jaar erna haalde Martin Stoelinga me naar Wippolder, waar ik nog een paar jaar met plezier heb gevoetbald.”

– Hoe kwam het dat je zo succesvol was?
“Mijn passie is eruit halen wat erin zit. Ik voetbalde aan de hand van drie speerpunten: beleving, creativiteit en mentaliteit. We moesten het als team doen en als ik me in de steek gelaten voelde, zei ik dat. Ik weet nog dat eens iemand tegen me zei: 'Frans, hou je mond want je haalt mij uit mijn spel’,  waarop ik reageerde 'Dat kan niet, want je hebt er nooit ingezeten'. Met die teamgeest en de bereidheid om voor elkaar te knokken werden we drie keer kampioen, waarvan één keer landskampioen van de zondagamateurs, en wonnen we eenmaal de beker.”

– Wat zijn de mooiste herinneringen aan je tijd als voetballer?
“Dat is vooral samen ergens naar toewerken en mooie momenten delen met je medespelers en het publiek. Dat gebeurde bijvoorbeeld tijdens de wedstrijd tegen Unitas. Er was zo'n tienduizend man aan publiek en wij beslisten het kampioenschap in ons voordeel. Ook kreeg ik eens bij de uitreiking van de topscorer van de maand een bos uien van Hans Dorjee, omdat ik in een wedstrijd waar we al dik voor stonden geklaagd had over een uienpass.”

Download de laatste krant!

Energieweg 3
2627 AP Delft

T: 015 - 214 39 12
info@delftopzondag.nl