Dubbel Delft

Hoe zorgvuldig je ook met een stad omgaat, zo nu en dan moet ergens de bijl in. Delft heeft over het algemeen de oude binnenstad redelijk gekoesterd. De paar idiote ideeën die er ooit waren zijn gelukkig een vroege dood gestorven.

Zoals het platgooien van de Olofsbuurt en Westerkwartier voor nieuwbouw, of het doortrekken van de afrit van de Sebastiaansbrug recht door de binnenstad heen. Wel is er soms meer in de tijdgeest dan met historisch besef gebouwd, zoals bijvoorbeeld het Delflandplein en omgeving. Of de Nieuwe Langendijk wat ooit een gracht was. Of winkelcentrum In de Veste, waar je vanaf de schitterende Beestenmarkt via de oude Molslaan tegenaan schrikt. Maar per saldo valt het allemaal wel mee. Passen en meten was en is het als het gaat om rails.
Het begon al met de stoomtram van Den Haag naar Delft, die over een aparte brug vlak langs huizen op het schiereiland van de Nieuwe Plantage binnen denderde en dan via het Noordeinde de hele binnenstad doorkruiste.
In 1956 zag de Phoenixstraat er nog uit zoals op de linker foto: de trein reed gewoon op ooghoogte langs; alleen een hek scheidde het ijzeren gevaarte van de rest van de wereld. De tijd toen geluk nog heel gewoon was. Het gedoe begon wat jaren later toen besloten werd om een treinviaduct aan te leggen. Er moest een zogenaamd hulpspoor komen om de bestaande rails te kunnen weghalen en het viaduct te bouwen. En dus werd de gracht gedempt, verdween restauratiebedrijf Huurman van naast de molen naar de Buitenwatersloot en werden er nog een handvol panden veranderd in puin. Aan de oostkant van de Phoenixstraat was, zo vond men in de loop der jaren, toch echt behoefte aan nieuwbouw. En dus verdwenen ook daar de nodige, soms mooie, soms lelijke panden. Over 50 jaar vinden we die panden ook weer mooi: 'echte jaren tachtig bouw!'.
Voorlopig doen we het op deze plaats in de stad met een enorme kattenbak annex strand. Een beetje sneeuw en je hebt toch al gauw prachtige heuvels voor sleetjes…