DAS zit niet meer in de hoek waar de klappen vallen, mede dankzij de Amerikaanse inbreng

DELFT – Jarenlang hadden de basketbaldames van Woonbron DAS moeite om in de Eredivisie het hoofd boven water te houden. Met pijn en moeite werden de punten bij elkaar gesprokkeld om elke keer maar net aan degradatie te ontsnappen.

Het tij is inmiddels gekeerd. De Delftse basketbaldames draaien een prima seizoen en ze staan met nog zeven wedstrijden te gaan op een keurige vijfde plek op de ranglijst. Eén van de redenen dat het dit jaar aanzienlijk beter gaat heet Theresa LeCuyer. De 29-jarige Amerikaanse kwam vorige zomer over van ProBuild Lions om de selectie van DAS te versterken. De twee seizoenen daarvoor kwam ze uit voor BV Leiderdorp. 

LeCuyer kwam in eerste instantie tijdelijk naar Nederland om hier te basketballen en zo haar brood te verdienen met haar grote passie. “Nederland is wat dat betreft eigenlijk niet de beste plek om heen te gaan, maar ik ben hier gelukkig”, zegt Theresa LeCuyer nu, vier jaar na de grote overstap. Ze heeft het hier zelfs zo naar haar zin dat ze haar verblijf al niet meer als een tijdelijk avontuur ziet. Nee, Nederland bevalt zo goed, dat ze hier zo lang mogelijk wil blijven wonen. Naast de trainingen en de wedstrijden bij DAS geeft ze samen met Jen Schumacher, een andere Amerikaanse speelster van DAS, in de Gillesbuurt en in de wijk Poptahof basketbalclinics aan kinderen van acht tot twaalf jaar oud. “Ze zijn met een basketbal niet zo vaardig als Amerikaanse kinderen op die leeftijd”, zegt LeCuyer lachend. Maar dat is ook niet vreemd. “In Amerika zie je in elke buurt basketbalveldjes, hier zie je vooral voetbalveldjes. Toch merk ik dat die kinderen het hartstikke leuk vinden om te basketballen. Het is daarom goed dat we ze kunnen laten zien dat er meer is dan voetbal.” 

Ze schept er niet graag over op, maar als het haar gevraagd wordt geeft ze wel schoorvoetend toe dat ze in Amerika op een hoger niveau speelde dan nu in de Nederlandse eredivisie. LeCuyer: “We trainden daar elke dag, gingen drie keer in de week fitnessen, we staken er gewoon veel meer tijd in. Ik doe dat nog steeds, maar ik ben hier dan ook puur om te basketballen. De andere teamleden hebben hun werk, hun studies, dan kun je niet ook nog eens de hele dag gaan sporten. Toch doen de Nederlandse dames in de Eredivisie qua talent zeker niet onder voor de dames met wie ik in Amerika speelde. Het is meer dat ze hier minder tijd hebben om te trainen.”

Meer respect
DAS beschikt dit jaar over een ploeg die een mix is van ervaren en kwalitatief sterke spelers en jonge ambitieuze meiden die elke wedstrijd voor niets anders gaan dan voor de winst. “Zij brengen energie in het spel”, zegt de 29-jarige Amerikaanse. “Iedere wedstrijd gaat het weer wat beter dan de wedstrijd ervoor. Ik hoop dat dit zo blijft tot en met de play-offs.” Tegenstanders krijgen volgens LeCuyer daarom meer en meer respect voor DAS. “Ze kunnen er niet meer vanuit gaan dat ze tegen ons een makkelijke avond krijgen”, zegt ze. Nee, ze mist Amerika niet zo. “Alleen mijn familie en vrienden”, zegt ze. Lachend: “En de extra grote porties eten, al is het wat betreft het sporten wel beter dat je die hier niet hebt.” 

Verder bevalt het haar eigenlijk buitengewoon goed in Nederland. Ze kan minutenlang opsommen wat ze allemaal leuk vindt aan dit land. De mensen zijn vriendelijk, Nederland is een liberaal land, Nederlanders zijn minder materialistisch en ook de diversiteit aan culturen spreekt haar aan. En wat is voor een echte Amerikaanse nou het vreemdste aan Nederland? Ze denkt even na voor ze deze vraag beantwoordt. Dan, wederom lachend: “The red light district. Daar ben ik geweest, ja, net als iedere andere toerist. Ik had alle verhalen al gehoord, maar als je het zo ziet blijft het toch raar.” (JN)

Download de laatste krant!

Energieweg 3
2627 AP Delft

T: 015 - 214 39 12
info@delftopzondag.nl