ZIJ-KANT

Ik ben al de hele week verkouden en ik heb wel een idee hoe dat komt. Onlangs is de snuitkever in ons land waargenomen. En dat schijnt zo'n griezeltje te zijn dat hier helemaal niet thuishoort. Dáár zou die Wilders met z'n rare immigratie-ideeën nou 's wat aan moeten doen.

Net als eerder trouwens, met die eikenprocessierups. Ook zo'n veelvraat die hier niks heeft te zoeken, maar het wèl doet. Ben ik even blij dat ik laminaat heb. U ziet het, er is genoeg reden om je zorgen over te maken en je over op te winden. Nee, daar heeft onze burgervader geen last van. Die gaat lekker naar een wel heel erg verre afhaal-Chinees. De burgemeester maakt er een potje van, want Delft heeft nu weer verkering met een plaats ergens in China. Het heeft wat met keramiek te maken en er is niks meer aan te doen, want alles is al in kannen en kruiken. Delft moet dertig miljoen bezuinigen, maar dat mag deze pret niet drukken. Gezellig een potje kleien, heel ver weg. Ik vind het trouwens nog link ook, met al die Chinezen. Want die lui worden steeds machtiger. En ze zijn ook met zo velen. Het heeft wel iets van de Kroepoeksclan, vind ik. You never wok alone, dat is hun motto. En ik was juist zo in m'n nopjes. Dit is namelijk m'n driehonderdste bijdrage aan deze prachtkrant. Best wel veel, vind ik eigenlijk. En als u het me eerlijk vraagt, en daar ga ik voor het gemak maar van uit, vind ik het wel knap van mezelf dat ik eigenlijk nooit een reactie op mijn gefrutsel krijg. Ja, van de mensen die commercieel actief zijn voor deze prachtkrant, maar dat is logisch. Zij zien al jaren met lede ogen aan dat hier een kostbare winstgevende kolom gratis in beslag wordt genomen door een oud mens dat weet wat zeuren en zaniken is. Nu ik het er toch over heb: is het u wel eens opgevallen dat 'mens' eigenlijk mannelijk is, maar niet als het vrouwelijk is, want dan is het onzijdig? Ik bedoel maar: het is niet vol te houden dat het in deze column nooit nergens over gaat. Ik moet, ik weet ook niet hoe dat komt, dezer dagen regelmatig terugdenken aan die keer dat ik in de wachtkamer van de dokter zat. Ik zat daar te wachten, dat lijkt me logisch. Daar zat ook een man te wachten met een bochel, maar daar zat hij niet mee, zei hij. Terwijl ik toch duidelijk zag van wel. 'Nee, hoor', zei hij, 'ik heb het ergste achter de rug'. En dat vond ik wel weer ontroerend. Zo kan het dus ook. Ik heb namelijk ook wel 's in een wachtkamer gezeten, ik zat toen op iets heel anders te wachten, dat een vrouw die ook zat te wachten ruzie kreeg met de doktersassistente. Wát een ouwehoer was dat, zeg, die vrouw, het is zonde dat ik het zeg. En niks deugde. Die kletskous ging helemaal uit haar panty. Dan tel ik mijn zegeningen. En wat ben ik dan blij dat ik zo tevreden ben. En zo tevreden dat ik blij ben.

Wiesje Gort-Droog

Download de laatste krant!

Energieweg 3
2627 AP Delft

T: 015 - 214 39 12
info@delftopzondag.nl