Afbeelding

Voorlichting en begrip zijn de beste remedie tegen taboes

Algemeen

Editie: Week 10, Jaargang 23 |

De Roze Ouderen Salon organiseert elke laatste vrijdag van de maand een gezellige ontmoeting tussen senioren met een andere seksuele geaardheid. Afgelopen zomer werd bovendien gebarbecued.

DELFT – Alle takken van zorg hebben één ding gemeen: ze kampen met het probleem van het fenomeen ‘taboe’. Wat zijn er voor taboes in de zorg, wat heeft het voor gevolgen als iets in de taboesfeer hangt en hoe kan dit worden doorbroken?

Een taboe is iets waarvan mensen vinden dat het niet mag of waarover je niet mag praten. Gelukkig is in de afgelopen decennia al veel uit de taboesfeer gekomen. Toch is er nog genoeg waarvoor dit niet geldt, weten zorgverleners. Ook GGZ Delfland. “Mensen durven zich wel bij ons aan te melden, maar op je werk of in je vriendenkring communiceren dat het psychisch niet goed met je gaat: daar zit nog wel een taboe op”, vertelt Yvonne Merkies, bij GGZ Delfland werkzaam als psychotherapeut en manager behandelzaken. Opmerkelijk is dat per psychische stoornis verschillend wordt gereageerd. “Iets als een Posttraumatisch Stresssyndroom, daar wordt door de omgeving doorgaans met sympathie op gereageerd, maar bij bijvoorbeeld een borderline- of persoonlijkheidsstoornis lijkt het eerder of het irritatie oproept.” Vreemd, vindt Merkies. “Het is nog te weinig bekend dat een psychische ziekte iets is dat je overkomt.” Ze hoopt dan ook dat er meer sympathie en begrip ontstaat voor mensen die kampen met een psychische ziekte.

Homoseksualiteit
Pieter van Foreest heeft in de ouderenzorg met een heel ander taboe te maken: homeseksualiteit. “Tegenwoordig is homoseksualiteit of andere geaardheid geen probleem meer, maar vroeger werd hier niet over gesproken”, vertelt Merle Koreneef van Pieter van Foreest. “Het bestond als het ware niet.” Ouderen van nu praten nog altijd met moeite over een afwijkende seksuele geaardheid. Koreneef: “Ouderen in zorginstellingen durven er niet voor uit te komen uit angst voor reacties van andere bewoners.” En dat terwijl zo’n 7 tot 10 procent van Nederlanders andere seksuele gevoelens heeft, weet ze. “Toch hoor je er heel weinig over, of mensen geven aan dat het niet bestaat.”
Voor de zorgverlening is de geaardheid van een persoon geen kwestie, merkt Merle Koreneef op. “Bij Pieter van Foreest is iedereen welkom. Medewerkers behandelen iedere cliënt met hetzelfde respect, ongeacht levensbeschouwing of seksuele voorkeur.”

Gevolgen
De gevolgen van taboes in de zorg verschillen. Bij GGZ Delfland weten ze dat niet over je klachten of ziekte praten, het herstel niet bevordert. “Daarnaast zorgt het ervoor dat mensen te lang blijven doorwerken of teveel eisen aan zichzelf stellen”, weet Merkies. Het tegenovergestelde is eveneens waar. “We zien dat het ’t genezingsproces ten goede komt als iemands werkgevers of omgeving er goed mee omgaat en begrip toont. Wij helpen onze patiënten dan ook met vertellen hoe zij het beste hun omgeving kunnen inlichten.”
Bij Pieter van Foreest probeert men de taboes te doorbreken door maandelijks een roze ouderen salon te organiseren. Dit is een bijeenkomst speciaal voor homoseksuele, lesbische, biseksuele en transgender ouderen. “Om het taboe te doorbreken is het goed dat de betreffende ouderen zich veilig voelen om zichzelf te zijn. Op een laagdrempelige manier contact met anderen die hetzelfde meemaken, kan hierbij helpen. Dat kan tijdens de roze ouderen salon. Het is belangrijk dat men met elkaar in gesprek gaat om van elkaar te leren en misvattingen uit de weg te gaan. Voor de roze ouderen is het goed om te ervaren dat hun voorkeur geaccepteerd wordt en dat zij niet meer of minder zijn dan anderen.” Voorlichting kan misvattingen uit de weg helpen, weet Koreneef.
Wat de voorlichting betreft, vindt Yvonne Merkies van GGZ Delfland het goed dat er op tv steeds meer aandacht voor psychische problemen is. “Je ziet nog wel te vaak vooral de gekke gevallen, maar hoe meer bekendheid over psychische problemen, hoe beter. Belangrijk is vooral om te weten dat een psychische ziekte geen keuze is. Het overkomt iemand. Een behandeling volgen is voor een patiënt vaak hard werken. Zo’n hele therapie, dat vraagt veel van mensen. En als de omgeving hiervoor begrip toont, komt dat de genezing ten goede.”

Download de laatste krant!

Energieweg 3
2627 AP Delft

T: 015 - 214 39 12