'We komen allemaal aan de beurt'

Editie: Week 10, Jaargang 23 |

Een goede gezondheid behoort tot het meest waardevolle waarover een mens beschikken kan. Veel mensen zullen gezondheid zelfs als het allerbelangrijkste beschouwen. Vaak zijn dat vooral zieken die dat beseffen. Hoe belangrijk een goede gezondheid ook is, als je nog kerngezond bent dan sta je daar niet zo bij stil en lijkt het alsof het eeuwig kan duren. De waarde van dingen wordt pas duidelijk als je ze dreigt te verliezen. Helaas, het is niet anders, ook voor verreweg de meeste gezonde mensen zal gelden: als het om kwalen gaat, komen we allemaal een keer aan de beurt.

Hoewel het niet goed is jezelf te veel op te winden, gebeuren er in de zorg toch dingen waar ik me soms flink aan erger. Eén van die dingen is dat gezondheid en ziekte voor zorgverzekeraars handel lijken te zijn geworden, handel die vooral ten koste van chronisch zieken gedreven wordt. Men heeft er geen probleem mee dat de belangrijkste kurk waarop ons systeem drijft, de solidariteit, daarbij wordt aangetast. Dat is een levensgevaarlijke ontwikkeling omdat het alleen dankzij ons solidaire systeem mogelijk is dat ook ouderen en zieken zich van en voor goede zorg kunnen verzekeren. Gezonde mensen die weinig zorgkosten maken, betalen in ons systeem aan de zorg voor zieken mee. Maak je niet druk over deze investering, want we komen allemaal een keer aan de beurt.

Dat zorgverzekeraars openlijk proberen vooral gezonde klanten aan te trekken en zodoende, hoewel dat wettelijk verboden is, heimelijk aan risicoselectie doen, vind ik schaamteloos. De verzekeraar die zich op hoger opgeleiden richt is daarvan een voorbeeld. Dat doet die zorgverzekeraar echt niet omdat ze het leuk vinden om slimmeriken in hun bestand te hebben. Bekend is immers dat hoger opgeleiden gemiddeld gezonder zijn. Dat is natuurlijk de reden dat juist zij een aantrekkelijke doelgroep zijn.

Er zijn nog veel meer voorbeelden te geven. Het aanbieden van premiekortingen voor bepaalde doelgroepen is ook een voorbeeld van risicoselectie. Ook daar gaat het dan meestal om gemiddeld gezondere groepen. Er zijn veel meer voorbeelden te geven van fenomenen die feitelijk een risicoselectie zijn en op die manier bevorderen dat ‘dure klanten ‘op afstand worden gehouden.

Minister Schippers heeft, nadat haar eerste zorgplan eind 2014 in de Eerste Kamer schipbreuk leed, een alternatief plan gelanceerd. Met dat nieuwe plan wil de minister fors bezuinigen én de risicoselectie waarvan ik hier een paar voorbeelden gaf, beperken. Ik kan u vertellen, van die bezuiniging komt alweer niks terecht en van het terugbrengen van de risicoselectie evenmin, want de minister heeft eigenlijk een nieuwe vorm van risicoselectie in het leven geroepen. Wat is er aan de hand? Juist om chronisch zieken voor verzekeraars wat aantrekkelijker te maken, wil de minister aan verzekeraars voor chronisch zieken een hogere compensatie geven dan dat zij nu krijgen voor de kosten die zij maken. Op deze manier worden juist de chronisch zieken aantrekkelijk en is er alweer sprake van een selectie op gezondheid die er niet zou moeten zijn.

Net als voetbal is de zorg in Nederland typisch een onderwerp waar iedereen verstand van heeft en over meepraat. Toch gaat het om complexe vraagstukken (in de voetballerij soms trouwens ook, maar dit terzijde). Het is ook goed dat iedereen erover meepraat en een mening kan hebben. Maar laten we proberen aan één ding niet te tornen, en dat is aan de solidariteit. Laten we creatief en innovatief met alle lastige vraagstukken aan het werk gaan, maar ervoor zorgen dat de zorg voor iedereen ongeacht zijn draagkracht, leeftijd of gezondheid, beschikbaar blijft in een systeem waar iedereen in vrijheid die zorg kiezen kan.

Want houd in gedachten, helaas komen we allemaal een keer aan de beurt, en het is fijn dat je er dan op kunt vertrouwen dat de zorg ook voor jou dan nog gegarandeerd is.

Chris Oomen

Download de laatste krant!

Energieweg 3
2627 AP Delft

T: 015 - 214 39 12
info@delftopzondag.nl