Dubbel Delft 11/11

DELFT - Aan het begin van de vorige eeuw was het qua fotografie precies andersom: met een apparaat dat foto’s kon maken viel je enorm op. Nu loopt het overgrote deel van de bevolking met een camera annex camera in de hand door de stad en fotografeert alles wat los en vast zit. Elke dag worden er wereldwijd meer dan 3 miljard (!) foto’s gemaakt. Dat zijn er meer dan een biljoen (een 1 met 12 nullen) per jaar; een aantal dat haast niet te overzien is. Nog niet zo lang geleden maakten mensen alleen foto’s bij geboorte, huwelijk, feestjes en vakantie. Per jaar waren dat er misschien 365, los van wat nabestellingen. Anno nu gaat alles digitaal: veel foto’s van je telefoon in de cloud zetten, tussendoor het laatste nieuws checken, filmpje maken van de kat die raar doet, live naar tv kijken, en veel meer. Al dat versturen, opslaan en opvragen van data kost energie. Steeds meer energie, want het aantal apparaten dat verbonden is met internet groeit ongekend. Bovendien blijven oude data, ook data die je waarschijnlijk allang bent vergeten, eeuwig bestaan: de cloud gooit niks weg zonder daartoe opdracht te krijgen van de rechtmatige eigenaar. Er wordt dus permanent data-opslagcapaciteit bijgebouwd die telkens meer energie vergt. Een jaar lang twintig mails per dag, komt qua CO2-uitstoot overeen met 1000 km autorijden. Nou waren die oude foto’s en filmpjes ook bepaald niet klimaatneutraal. Er was een enorme hoeveelheid papier en chemicaliën nodig om al die foto’s en filmpjes te ontwikkelen en af te drukken. Nog los van het papier en de inkt die wordt besteed aan het drukken van kranten en tijdschriften. Terug naar de fotografie. Een fotograaf aan het werk was begin vorige eeuw een gebeurtenis van belang. Zoals hier op de hoek van de Markt, bij de doorgang naar de Jacob Gerritstraat, waar een bont gezelschap op de foto werd gezet voor de deur van Bakkerij van Leeuwen. Het personeel natuurlijk, inclusief de dame een verdieping hoger, en een aantal toevallige voorbijgangers. Waaronder een militair, een jongen met een bus, en een ander met een fietsband. De brutaalste van het stel was pal voor de fotograaf gaan staan en wilde blijkbaar niet weg. Een soort jonge uitvoering van Kees van Kootens’ wethouder Hekking. Als laatste een man voor de winkel annex magazijn van C Romijn.