Hoe gaat het met Roland Dijkman?

Roland Dijkman (45) komt uit een echte hockeyfamilie en is Hudito’er in hart en nieren. Hij heeft bijna zijn hele leven gehockeyd en doet dat nu nog steeds. Naast hockey zet hij zich ook in als vrijwilliger voor de club en is hij horecaondernemer in Delft. Roland blikt terug op vroeger en vertelt wat hij nu doet.

Door Guy van Rijn

Hoe kijk je terug op jouw sportcarrière?
Ik heb een onwijs leuke tijd gehad met hockey. Vooral de banden en vriendschappen die ik eraan heb overgehouden vind ik belangrijk. Daarnaast heb ik mijn vrouw te danken aan het hockey. Ik heb haar namelijk op Hudito leren kennen. Mijn ouders hebben elkaar ook leren kennen op Hudito. We zijn dus een echte hockeyfamilie.

Eigenlijk begon ik met voetbal bij Concordia. Daar heb ik twee jaar gevoetbald en ben ik nog getraind door Piet Koene (opa Koene). Daarna besloten mijn ouders mij op hockey te doen, waar ik het toen niet mee eens was overigens. Je kon toen nog niet heel jong beginnen met hockeyen. Mijn broer zat echter al bij Hudito en mijn ouders speelden er ook. Voordat ik zelf met hockey begon ging ik wel vaak mee met mijn vader naar zijn wedstrijden. Dan was ik ook elke zondag al hier bij Hudito. In de loop der jaren ben ik hockey steeds leuker gaan vinden en ben ik meer gaan doen voor de club.

Vroeger speelde ik meestal voorin rechtsbuiten. In de laatste vier jaar van mijn jeugd heb ik met Hudito nog een jaar op het allerhoogste niveau van Nederland gespeeld. Toen heb ik ook nog tegen Taeke Taekema gespeeld die destijds voor Leiden speelde. Vervolgens ben ik naar de senioren gegaan waarbij ik twee jaar bij de heren 2 gespeeld heb. Na die twee jaar ben ik naar het vriendenteam gegaan waar ik twintig jaar in gespeeld heb. Dat was tot mijn veertigste. Nu speel ik bij de heren 30+ 1 wat voorheen veteranen A was. 

Wat is de mooiste herinnering uit jouw carrière?
Eén van de mooiste dingen die ik mij herinner is toch wel onze hockeyreis naar Zimbabwe met de Jongens A1. Het was een soort verrassing, want we dachten tot kort daarvoor dat we gingen skiën. We zijn twee weken in Zimbabwe geweest en hebben daar ook gehockeyd. We waren met dertien spelers en vier begeleiders en speelden achtereenvolgens tegen het lokale team, het team uit het district, het regionale team en het landelijke team. Verder hebben we een rafttocht gedaan, safari’s en hebben we bij gastgezinnen geslapen. Het was een heel speciale belevenis.

Wat doe je tegenwoordig?
Ik heb twee bedrijven; het Stads-Koffyhuis en De Delf aan de Oude Delft. Ik heb mijn hele leven al in de horeca gewerkt; vanaf mijn vijftiende al. Daarnaast heb ik mij altijd met feestjes op school bemoeid en met de bar bij Hudito. Ik heb twintig jaar in de barcommissie gezeten. In het jaar 2000 ben ik bij het Stads-Koffyhuis gaan werken. In 2011 heb ik het overgenomen en in 2018 ben ik samen met mijn compagnon De Delf gestart. Omdat ze zo dicht bij elkaar zitten is het voor mij te doen.

Sinds 2018 woon ik samen met mijn vrouw en drie dochters in de Coendersbuurt in Delft. Mijn drie kinderen hockeyen ook bij Hudito. Sinds 2016 zit ik in het bestuur bij Hudito samen met vooral jongere bestuursleden. Ik denk dat het goed is dat de club jonge bestuursleden heeft. Op die manier heb je namelijk een goede vertegenwoordiging van de leden waarvan er ook veel jeugdig zijn.