Hoe gaat het met Erwin van der Stap?

Deze week een interview met Erwin van der Stap (52). Erwin heeft lang bij DVV Delft en ook nog twee jaar bij Concordia gespeeld en stond bekend om zijn bijzondere manier van spelen. Tegenwoordig woont hij in Duitsland.

Door Guy van Rijn

Hoe ziet jouw sportcarrière eruit?
Op mijn zesde ben ik bij DVV Delft aan de Juniusstraat naast het Grotius College begonnen met voetbal. Daar waar nu huizen staan zat toen DVV Delft met twee velden. Ik herinner mij het rode gravelveld, de houten douchehokken en koude douches. Later is de club verhuisd naar een nieuw complex in de Kerkpolder. Ik heb veel vrienden gemaakt en had echt een passie voor voetbal.
Ik heb eerst de jeugdafdeling doorlopen bij DVV Delft met o.a. Paul van Rossum waarna we vervolgens in het eerste elftal terecht zijn gekomen. Tot ongeveer mijn dertigste ben ik doorgegaan, waarbij ook het uitstapje naar Concordia mooie herinneringen met zich meebrengt. Ik speelde altijd in de tweede tot en met de vierde klasse. Ik ben in deze periode helaas zelf nooit kampioen geworden maar later, toen ik in een vriendenteam ging spelen, zijn we wel twee keer achter elkaar kampioen geworden. Met oud teamgenoten van dit vriendenteam Stefan Leveling, Hans Kaiser, Robbert Fransen, Flip Maatkamp, Wietse Boer en Henk v.d. Bosch ga ik vier keer per jaar nog gezellig wat eten in Delft.
Mijn moeder heeft vroeger krantenknipsels verzameld waar ik een mooi boek aan heb overgehouden. Ik was altijd spits en had een bijzondere stijl; niet snel maar wanneer ik de bal eenmaal aan mijn voet had dan verloor ik hem ook niet snel meer. Niet de meest effectieve spits maar mijn doelpunten hadden wel vaak iets speciaals. Bijvoorbeeld eerst een paar verdedigers het bos in sturen, de keeper twee keer laten vallen en met de bal dan rustig over de lijn lopen.

Wat zijn de mooiste herinneringen uit jouw carrière?
De trainingskampen met het eerste en tweede team waren erg leuk. Dit was meestal in Eindhoven. Dat was dan een weekend waarin we overdag voetbalden en ’s avonds feestten. We gingen uit in het centrum van Eindhoven en liepen vroeg in de ochtend door het bos terug. We sliepen weinig maar hebben veel meegemaakt en veel gelachen.
Als kind was ik non-stop buiten aan het voetballen en deden we ook aan straatvoetbal tegen andere buurten. Met de Eisenhower- en Rooseveltlaan speelden we heel vaak tegen de Pijpering. Daarbij speelde ik bijvoorbeeld samen met o.a. Wito Camarda en Alex van Dijk tegen Silvano Bellai (Bar Sil Beestenmarkt), Reginald Delrock en ander DHC’ers.

Wat doe je tegenwoordig?
Ik ben acht à negen jaar geleden naar Düsseldorf verhuisd vanwege de liefde. Mijn vriendin komt hier namelijk vandaan. Ik woon op driehonderd meter afstand vanaf de Rijn en de Altstadt ligt op ongeveer een kilometer afstand hiervandaan.
Ik werk bij een cybersecuritybedrijf als accountmanager. Dat doe ik nu vier à vijf jaar. Leuk om te vertellen dat na een overname het Beneluxkantoor nu weer in Den Haag gevestigd is, dus het cirkeltje is weer bijna rond.
Drie jaar geleden ben ik gestopt met voetbal. Daarvoor heb ik nog wel vier jaar bij de veteranen gespeeld van DSC Düsseldorf 99 om zo ook lokaal wat meer mensen te leren kennen. Ook een mooie ervaring. Je hebt hier Fortuna Düsseldorf die momenteel weer in de tweede Bundesliga spelen. Daar ging ik nog wel eens een wedstrijd bekijken maar voor de rest heb ik het met het hele voetbal gebeuren wel een beetje gezien.