Dubbel Delft 15/4

DELFT – Zo’n overzichtsfoto van rails, water, huizen, mensen, een kerk, doet denken aan wat sommige (meestal) mannen op hun zolder hebben staan: een modelspoorbaan. Dat klinkt simpeler dan het in de praktijk vaak is. Je moet meer denken aan een zolder of een kamer in huis die bijna geheel in beslag wordt genomen door een minutieuze kopie van een landschap, vaak in een bergachtige omgeving. Waar dan 1 of meerdere treinen doorheen rijden, inclusief spoorwegovergangen, seinpalen, bruggen, tunnels en natuurlijk stations. Aangevuld met complete dorpen, een rivier of beek, skiliften, fabrieken en alles wat maar denkbaar is als kopie uit de ‘echte’ wereld. Het toverwoord is ‘detaillering’; als je goed en nauwkeurig kunt bouwen is soms het verschil met de echte wereld moeilijk te zien. Ook het ‘oud’ maken van allerlei zaken rond het spoor zorgt voor een realistisch beeld. Het hart van het geheel is natuurlijk het modelspoor, de trein. Om zo’n landschap te bouwen moet je ruimte hebben, een gevulde bankrekening en geduld. Maar dan heb je ook wat. Als je dan ergens in het landschap een mangat openlaat kan je daarin, uiteraard voorzien van een NS-pet en misschien een fluitje in de mond, het geheel besturen. Kijk naar prachtige filmpjes op internet / YouTube met de zoekterm ‘prachtige Märklin-modelspoorbanen’. Terug naar Delft. We kijken ongeveer vanaf het huidige ‘Pijler Monument’ en de ‘Sint Cornelisbrug’ richting de Phoenixstraat. Vooraan is ongeveer de plek waar ooit een ‘bolwerk’ stond, een soort dikke uitgebouwde waltoren van waaruit flankerend vuur kon worden gegeven. De oude foto toont mooi de rechtstreekse verkeersverbinding tussen de Binnen- en de Buitenwatersloot. Ook het water heeft diezelfde zichtbare verbinding. Links, met de bomen langs de kant, het water langs de Phoenixstraat dat uiteindelijk bij de Watertoren verbinding maakte met de Vliet. In het midden de onlosmakelijk met treinspoor op straatniveau verbonden spoorwegovergang, met fietsers, een bakfiets, voetgangers en de eerste bestelwagens. En natuurlijk het hoge huisje van waaruit de spoorwegbeambten zorgen voor het bedienen van de spoorbomen. Links de Oude Jan met rechts daarvan bebouwing die bijna allemaal de vaart der volkeren niet heeft overleefd.