Dubbel Delft 20/8

DELFT - Bij renovatie van een oud gebouw, zoals de Oude Kerk, komen in de beschrijving ervan nogal wat aparte woorden voor. Zoals zijbeuk, scheefstandmeting, tufsteen parementwerk, galmborden, weerhaan, tiltmeters en fleswaterpassen. Bent u er nog? Door de jaren heen is er het nodige gesleuteld aan de Oude Jan zoals-ie ook wel genoemd wordt. Onderhoud is bij grote oude gebouwen een continu proces. Soms klein, soms groot, zoals zichtbaar op de oude foto waar het dak van een zijbeuk wordt vervangen. Vooral het hoogste deel van de toren met kleinere en dus kwetsbare elementen heeft veel aandacht nodig. Tussen 2015 en 2018 is onder andere het metselwerk van de torenspitsen vervangen en zijn de galmborden aan twee kanten vervangen. Een galmbord is een naar beneden gericht ‘afdakje’; voorkomt inregenen en duwt het geluid van de klokken vanuit de galmgaten wat naar beneden. Opmerkelijk verschil als je beide foto’s bekijkt is het ontbreken van een uurwerk op de oude foto. De wijzerplaten en beeldhouwwerken aan de zuid- en noordkant dateren uit 1605, de twee andere zijn in 1960 gereconstrueerd. Aanleiding hiervoor waren tijdens de restauratie ontdekte bouwsporen en een herontdekte gravure van de toren uit de zeventiende eeuw van de westgevel mèt wijzerplaat. Langs het water van de Oude Delft woonden al sinds de Middeleeuwen mensen in kleine boerderijen op kleine terpen, een soort bulten van aarde. Doordat de bevolking groeide, groeide ook de terpen uit tot een langgerekte bult. Ergens in die tijd is men een kerkje gaan bouwen waar nu de Oude Kerk staat. Bij een vroegere restauratie zijn in het middenschip resten gevonden van de fundamenten van dat kerkje. Zo’n zevenhonderdzestig jaar later staat de Oude Kerk, dankzij veel restauraties nog steeds overeind. Een beetje scheef, dat wel. Waarschijnlijk is de kerk al tijdens de bouw scheef gaan zakken. Toen bleek dat de toren niet verder verzakte is men gewoon recht verder gaan bouwen. Een goede gok, want schever is de toren vanaf dat moment gelukkig nooit gezakt. In 2018 zijn de wijzerplaten en de gebeeldhouwde stadswapens geschilderd en opnieuw verguld. Eind 2018 werd de weerhaan teruggeplaatst en konden de klokken voor het eerst weer hun karakteristieke geluid laten horen.