Shine on, you beautiful diamond…

20 april 2018 werd iedereen opgeschrikt door het verschrikkelijke nieuws over het overlijden van Julie Neeleman, het driejarige dochtertje van oud-Delft op Zondagredacteur Jesper en zijn Lonneke. Het verdriet blijft groot, het ongeloof is nog volop aanwezig. Hieronder een herinnering van de opa van Julie, die zijn brief aan zijn kleindochter graag in Delft op Zondag wilde plaatsen.

Lieve Julie,

Opi hoopt zo dat jij "ergens" bent waar je omringd bent door alleen maar lieve mensen en kleutertjes van je eigen leeftijd waar jij lekker mee kan spelen en ravotten, Als er 1 meissie is die dat verdient ben jij het lieverd.

20 april 2018 stortte Opi's wereld in toen jij plotseling en totaal onverwachts overleed in je bedje en ons verliet. Het onbegrip van Opi was en is nog steeds erg groot en onverteerbaar. Iedere dag dat Opi nu naar de Iepenhof fietst, waar jij nu rust, kan ik het nog steeds niet geloven en begrijpen. Hier horen opa's en oma's en vaders en moeders te liggen maar geen super lief en onschuldig meisje van 3 jaar en 333 dagen oud, wat jij was.

Net nadat jouw Pappie in het onderwijs was gestapt en er veel meer tijd vrij zou komen om met jou en je zusje Anouk en Mammie een hoop leuke en nieuwe avonturen te beleven. Het mocht allemaal niet zo zijn en het gemis van jou is immens geweest deze afgelopen periode, lieverd.

Je vrolijke inborst, je vrolijke lach, je slimme vragen, je humor, je goedheid, je heerlijk mooie koppie, de liefde die je gaf, je optimisme, je eerlijkheid, je anti ruzie opstelling, de liefde voor je zusje, je zorgzaamheid voor een ieder die je liefhad, je pleistertjes die je overal op plakte als er weer iemand of iets 30 kilometer koorts of meer had. Deze en nog vele mooie andere eigenschappen maakten van jou een mooi en uniek meisje.

Iedere dag begint en eindigt met de gedachte aan jou en het enorme gemis gaat gepaard met vele tranen, iets waar jij een hekel aan had, verdriet. Maar Opi vindt dat hij daar wel recht op heeft, dit keer.

Opi heeft zelfs tattoos laten zetten op zijn arm met tekeningetjes van jou en je naam die je net pas zelf had leren schrijven. Het is heel mooi geworden lieverd en Opi is er heel trots op. Overal waar ik ben laat ik trots zien dat jij die hebt gemaakt!!

Opi heeft geen idee hoe het nu verder moet gaan zonder jou. Ik speel met je zusje Anouk met veel van hetzelfde speelgoed waar ik ook met jou mee speelde. Ik heb aan je gevraagd tijdens jouw uitvaart of dat mocht en of ik ook dezelfde grapjes met Anouk mag maken, dat vond jij goed. Het is wel zwaar omdat veel aan jou doet herinneren maar je zusje vindt het net zo leuk als jij en daar haalt Opi troost uit.

Opi haalt sowieso veel troost uit je zusje want bij sommige gezichtsuitdrukkingen en handelingen zitten veel overeenkomsten met jou, en dat is goed om te zien want per slot van rekening zijn jullie ook zusjes. Opi zal ook altijd goed voor Anoukje zorgen, dat beloof ik je.

Wat Opi ook belooft aan jou is dat ik je altijd en overal een podium ga geven. Ik zal tegen een ieder mijn hele leven blijven zeggen hoe mooi en lief je was. Ik zal ze mijn tattoos laten zien, liedjes over en voor jou schrijven, gedichten en verhalen schrijven, want jouw veel te korte leventje mag niet onopgemerkt blijven. Nooit.

Opi zelf blijft iedere dag naar je toe komen om even samen bij te praten en de mooiste bloemetjes en plantjes bij je neer te zetten. En niet te vergeten, een ballon, die vond je altijd zo leuk.

Tot slot, lieve Julie, hoop ik dat er een dag komt dat als ik aan jou denk, ik niet huil maar lach.

Opi heeft een gedichtje voor je geschreven, het gaat als volgt:

Onze trots.

He Julie waarom verdween je zo plots?
Jij was onze trots
Weet dat ik van je hou
Misschien zien we elkaar gauw

Ik wil weten waar je bent
Kom meteen naar je toe gerend
Ik ga goed voor je zorgen
Gisteren, vandaag en morgen

Ik wil met je praten
En je nooit meer loslaten
Ik wil je elke dag om me heen
Dan zijn we samen, nooit meer alleen

Opi Neeleman.