Tuinders Noordpolder niet blij met 'heksenjacht' op tuinbouwsector

PIJNACKER – Het Hoogheemraadschap van Delfland voert ten onrechte een heksenjacht op de glastuinbouwsector. Dat stellen enkele Pijnackerse tuinders. Zij zijn het zat te worden neergezet als 'gif dumpende milieudelinquenten'.

Door: Jesper Neeleman

Recent berichtte Delft op Zondag over twaalf tuinders in Midden-Delfland en Westland die door Delfland waren betrapt op het illegaal lozen van afvalwater. Een stemmingmakend artikel, vinden Hans Eijgenraam, Jaco van Dijk en Rob van den Ende. De Pijnackernaren hebben alle drie een tuinbouwbedrijf in de Noordpolder. Het kostte hen de afgelopen twintig jaar bloed, zweet, tranen en euro's om steeds schoner te werken. Daardoor ervaren ze de controles op hen en hun collega's des te meer als een heksenjacht. "Er wordt gejaagd op een muis in de keuken, naar de beer voor de deur wordt niet gekeken", begint orchideeënkweker Hans Eijgenraam. "De gemaakte overtredingen, die in het artikel zijn genoemd, bestrijd ik niet. Daar ligt een pijnpunt in de glastuinbouw. Maar het overgrote merendeel van de tuinders heeft z'n zaakjes keurig op orde."

Steeds schoner
De drie benadrukken dat hun sector afgelopen jaren steeds schoner is gaan werken. Dat moet ook wel, want de normen worden steeds strenger. Zo werd de normen voor het middel imidacloprid, een insecticide, in 2014 twintig keer verlaagd. "Vervolgens lees je in alle rapporten dat er dat jaar meer imidacloprid in het water werd aangetroffen dan is toegestaan. Dat vind ik dan best logisch", geeft tuinder Rob van den Ende aan.

Opmerkelijk genoeg gelden geen normen voor geneesmiddelen, die via toiletten massaal in het water terecht komen. Zo staat in een onlangs verschenen rapport van het RIVM dat in Nederland elk jaar 140 ton geneesmiddelen via rioolwaterzuivering op het oppervlaktewater wordt geloosd. Die hoeveelheid is, schrijft het RIVM, 'beduidend groter' dan de hoeveelheid gewasbeschermingsmiddelen dat in het water komt. Dit is 17 ton. "Het is makkelijk om met de beschuldigende vinger naar de glastuinbouw te wijzen", zegt Eijgenraam. "De geneesmiddelen blijven buiten beschouwing, want daar zijn dus geen normen voor. Dat vind ik enorm zuur. Het is een heksenjacht."

De oplossing kan zo simpel zijn, benadrukken de tuinders. Goed overleg en samen werken aan schoner water werkt beter dan politie-agentje spelen, vinden ze. Dus nodigden ze hoogheemraad Ingrid ter Woorst een half jaar geleden uit voor een vergadering met tuinders in de Noordpolder. "We vroegen haar welke schadelijke stoffen nu in het water in ons gebied zaten", vertelt Van den Ende. "Er wordt van alles gezegd, maar wij weten het niet. Volgens Ter Woorst had Delfland daar geen cijfers van. Vervolgens lezen we in Delft op Zondag een verhaal waarin ze vertelt over de grote hoeveelheid kroos. Dat was volgens haar mede te wijten aan tuinders, waarbij ook de Noordpolder werd genoemd." Ook die uitlating zorgde voor het nodige onbegrip en ongenoegen bij tuinders in dit kassengebied. Vorige week vrijdag zaten beide partijen wederom om tafel. En dat was, oordeelden beide partijen, een positief gesprek.

De tuinders hopen dat het de 'negatieve toonzetting' richting hun sector ooit zal veranderen in een constructieve samenwerking. "Wij produceren het beste en het schoonste van de hele wereld. De hele wereld kijkt hoe Nederlandse tuinders het aanpakken", zegt Van den Ende. "Kijk eens naar het water in dit gebied", vult potplantenkweker Jaco van Dijk aan. "Het is een hele schone polder. We hergebruiken bijna al ons water. We hebben een vis- en kikkerstand - daar word je eng van." De tuinders hier hebben nu zelf een bedrijf ingeschakeld dat het water gaat monitoren. Zo kunnen ze aantonen dat ze verantwoord werken. Blijkt er iets mis, dan kunnen ze met elkaar kijken hoe dit komt.

Die schonere werkwijze kost soms klauwen met geld, weet Hans Eijgenraam. Zijn kas is in 1995 gebouwd. Omdat bij de kweek van orchideeën nauwelijks meststoffen worden gebruikt, hoefden kwekers – toentertijd - geen voorzieningen te hebben om water af te voeren. "Maar van het ene op het andere jaar mocht er geen druppeltje water meer op de grond komen", weet Eijgenraam nog. "Binnen zes weken tijd moest ik een speciale drainagevoorziening laten aanleggen. Toen mocht ik plots en binnen uiterlijk zes weken tijd even drie ton op tafel leggen. Dan word je gefileerd. En waar gaat het over? Er valt nu een druppel op een betonnen vloer en dan komt die druppel in het riool, terwijl die vroeger op de grond viel." Van den Ende: "En ik teel nog in de grond, dus bij mij komen meststoffen nog wèl in de grond. Net als bij biologische teelt. En dat mag gewoon. Dat is toch raar?"