'Een op de tien mensen heeft ooit verslavingsprobleem'

DELFT - Teveel alcohol, drugs, gamen, gokken, eten of medicijnen: verslaving heeft vele vormen. Yolande Kastelein is manager en behandelaar bij verslavingszorginstantie Brijder. Zij ondersteunt mensen met verslavingsproblemen om met hun zucht om te kunnen gaan. Volgens haar is de beeldvorming over verslaafden veel extremer dan de werkelijkheid.

Wie bij Brijder terecht komt, is verwezen door de huisarts. "Vaak is er een aanleiding waarom iemand met een verslavingsprobleem bij ons komt", vertelt Yolande Kastelein. "Een eenzaam persoon blowt bijvoorbeeld om zich minder alleen te voelen, maar durft niet stoned onder de mensen te komen en wil dit probleem doorbreken, of iemand functioneert niet goed op zijn of haar werk door alcoholmisbruik, komt vaak te laat en is al een paar keer bekeurd voor rijden onder invloed. De angst om het rijbewijs te verliezen helpt om de stap te zetten."
Soms attendeert de omgeving iemand op zijn of haar verslaving of de huisarts vraagt door naar de oorzaak van fysieke problemen. Volgens Kastelein is het vaak moeilijk om verslavingsproblemen onder ogen te zien. "Dan is de hulp van een buitenstaander prettig. Zeker ook omdat de omgeving van onze cliënten vaak een extreem beeld heeft van verslaving, zoals dat van de alcoholist die onder een brug slaapt of de junk die alles bij elkaar steelt. Dat klopt vaak niet. Een op de tien van de hele gewone mensen in je omgeving heeft ooit verslavingsproblemen. Alcoholmisbruik komt het meest voor."
Zorginstelling Brijder biedt de verslaafden cognitieve gedragstherapie aan. "We kijken wat de problemen zijn, maar ook waar iemands kracht ligt en hoe we stap voor stap naar nieuwe doelen kunnen werken", legt Kastelein uit. "We zijn veel bezig met ondersteunen bij nieuwe keuzes. Ontspannen kan ook op een andere manier dan met een middel. Je kunt sporten, naar de sauna gaan, een wandeling buiten maken of bij een vriend of vriendin langsgaan. Vaak geven we ook oefeningen mee: iemand moet bijvoorbeeld een dagboek bijhouden, of oefenen met het openlijk uitspreken van gevoelens."
Volgens Kastelein is het moeilijk om iets wat je lekker vind achter je te laten, maar ze is hoopvol. "Als je lichamelijk afhankelijk bent geweest van een middel, blijft dat een zwakke plek, zeker in emotioneel zware tijden, maar dat hoeft niet te betekenen dat je terugvalt of struikelt. Een prettiger leven na de verslaving is zeker mogelijk."