Ben Bolmer blikt terug op vijftien bijzondere jaren

DELFT – Pastoor Ben Bolmer (70) gaat Delft verlaten. Daarmee komt een eind aan vijftien bijzondere jaren, waarin hij vaker buiten dan binnen de muren van de kerk aan het werk was.

Het verhaal van Ben Bolmer in Delft begint in 2001, als hij heeft toegestemd met een verzoek om pastoor te worden van de Franciscus en Clarakerk, beter bekend als de Raamstraatkerk. Vanuit het noorden van Groningen verhuist hij naar de Prinsenstad. Al gauw raakte hij met de mensen uit de buurt in gesprek, weet hij nog. "Want als je jezelf geeft maak je snel contact", weet Bolmer uit ervaring. "Die gesprekken waren meteen heel goed. Dat was prettig. Het gewone en het gemoedelijke, dat zo past bij deze wijk, dat spreekt mij enorm aan." Al kort na zijn aankomst in Delft, in 2001, onderscheidde Bolmer zich van zijn voorgangers. Het leek hem namelijk mooi om met een evenement als Westerpop de kerkklokken te luiden. "Dus sindsdien heb ik elk jaar aan het begin van het festival en met de afsluiting, om 00.00 uur, de klokken geluid. Zodat de omgeving hoort dat er iets bijzonders aan de hand is." Ben Bolmer wandelde niet zelden over het festivalterrein. "In korte tijd spreek je dan heel veel Delftenaren. Die ontmoetingen heb ik altijd heel belangrijk gevonden." Ook daarom kwam Bolmer regelmatig in buurthuis De Wending. "Het was geweldig om hier met Pastoor Bolmer voetbal te kijken", herinnert Westerpop-organisator René Steijger zich. "De alcohol vloeide rijkelijk, sommigen rookten een pretsigaret en werd nogal wat afgeschreeuwd. En dan zeg ik het nog netjes. Maar hij vond het prima. Hij zat tussen de jeugd, die niet allemaal een onberispelijke achtergrond hadden, voetbal te kijken, maar hij voelde zich er al snel thuis en ging goed mee in de sfeer." Zo stak ook Ben Bolmer zijn teleurstelling niet onder stoelen of banken tijdens 'de wissel' van Arjen Robben, op het EK 2004. "Ik ben een enorm fan van hem", verklaart Bolmer. Het was voor de aanwezigen een legendarisch moment. "Dat een pastoor overdag tijdens een koffieuurtje in het buurthuis langskomt, oké, maar Ben Bolmer kwam hier ook als het vol zat met drinkende en luidruchtige jongeren", zegt Steijger. "Uniek."

De 70-jarige pastoor vond het fantastisch om mee te maken. "Gesprekken in een buurthuis gaan makkelijker dan wanneer je in een officiële setting praat. Vaak gebeurde het dat iemand op me afstapte en zei: 'Ik wil even met u praten'. Omdat zo'n buurthuis zo laagdrempelig is. Bovendien werd ik altijd volledig opgenomen en geaccepteerd." Bolmer drong niemand het geloof op, maar door zijn aanwezigheid wekte hij soms wel de interesse van ongelovige Westerkwartierders. "Dan vroegen ze of ze eens in de kerk mochten kijken, of dat ze een kaarsje mochten opsteken. Het gaat mij om het ontmoeten en elkaar respecteren. Of diegene nou gelovig is of niet. Het is belangrijk dat de kerk niet op afstand staat, maar present is in de wijk. Niet om te bekeren, niet om boven de mensen te staan, maar om te luisteren en dicht bij de mensen te zijn. Hoe verschillend we ook zijn."

Ook binnen de kerkmuren was Ben Bolmer afgelopen vijftien jaar actief. Hij zag hier het kerkbezoek, zoals in heel West-Europa gebeurt, wel wat teruglopen. "Maar we mogen zeker niet klagen, want de dienst worden nog behoorlijk goed bezocht." In 'zijn' tijd in Delft ging de stad van zes naar vier parochies. "We zaten iets te royaal", zegt hij daarover. "Sindsdien is de samenwerking verbeterd en gegroeid, we hebben nu echt één team." Aan al het moois komt echter een eind. In elk geval voor Ben Bolmer. Hij gaat in Wijchen aan de slag als gardiaan, wat betekent dat hij 'zorg gaat dragen voor het welbevinden van twintig medebroeders'.

Terugkijkend is hij enorm dankbaar voor de gastvrijheid die hij in het Westerkwartier heeft ervaren. "Vaak zeiden mensen: 'We zijn niet van de kerk, maar kom maar even binnen'. Heel sympathiek. De mensen hier hebben mijn leven geweldig verrijkt. Ik ga de mensen hier, de ontmoetingen en het meeleven dan ook het meeste missen. Laatst stond ik bij de voordeur van de kerk. Stopt er een mevrouw op een scooter en ze vraagt welke schoenmaat ik heb. '42', Antwoord ik. 'Jammer', zei ze toen, 'want ik had u graag mooie schoenen willen geven, alleen zijn die maat 44'. Zulke kleine bijzondere momenten; die zijn tekenend voor het Westerkwartier."
Zondag 3 juli kan iedereen vanaf 10.00 uur afscheid nemen van Ben Bolmer tijdens een speciale dienst in de kerk in de Raamstraat.