Dubbel Delft

Stadsvernieuwing is altijd een samenspel geweest tussen belanghebbenden en deskundigen. Tot het eind van de jaren '60 van de vorige eeuw waren het vooral ambtenaren en de deskundigen die bepaalden hoe een stad er uitzag.

Het idee was dat bewoners van vooral de oudere wijken graag naar een nieuwbouwwoning zouden willen verhuizen. Lekker veel vierkante meters per woning, iedereen een douche, meerdere slaapkamers, makkelijk schoon te houden, huizen gestapeld tot soms tientallen woonlagen en alle problemen opgelost. Dat was ook het idee achter de wijk Poptahof, ingesloten door de Papsouwselaan, de Martinus Nijhofflaan, de Provincialeweg en de Westlandseweg. Daarbinnen werden een achttal flats met elf verdiepingen, enkele middelhoge flats en een aantal eengezinswoningen gebouwd volgens het toen populaire concept van de 'Functionele Stad'. Vrij vertaald: veel hoogbouw. Met het twijfelachtige predicaat 'dichtstbevolkte deel van Europa'. Al in de jaren '70 bleek dat de meeste Delftenaren gewoon in hun eigen wijk wilden blijven wonen. Dus mensen uit het Westerkwartier, de Olofsbuurt, de Wippolder en een deel van de Rotterdamseweg en de binnenstad knapten liever hun eigen - kleine - huis op dan in zo'n onpersoonlijke flat te gaan wonen. Het werden de actieve jaren van allerhande buurt- en wijkcomité's die streden voor het behoud van hun eigen woning en woonomgeving. De Poptahof werd al snel een wijk waar vooral huishoudens met lage inkomens van diverse nationaliteiten werden gehuisvest. Al in de jaren '90 werd besloten dat er flink gerenoveerd moest worden. De woningen voldeden niet meer aan de huidige eisen.

In 2004 werd er daadwerkelijk begonnen. Uitgangspunt voor de vernieuwing van Poptahof was een integrale vernieuwing. Dit houdt in dat er niet alleen 'stenen worden gestapeld', maar dat er met een groot aantal partijen wordt gewerkt aan een schone en veilige buurt, waarin mensen kunnen kiezen uit verschillende soorten woningen. Met een winkelcentrum en veel voorzieningen, zoals een fraai gebied dat het meeste lijkt op een park. Langzaam maar zeker verschijnt er momenteel een nieuwe wijk. Nog steeds met hoogbouw, maar in elk geval niet meer dat enge en steriele dat architect Van Embden ooit heeft ontworpen.