Bij nacht en ontij met Leo Quack

Er is een hoop om te doen geweest, maar op 1 juni mocht de horeca weer open. Er is veel overlegd over het hoe en wat en uit een rondje langs verschillende gelegenheden bleek dat heel wat ondernemers de gedwongen sluiting hebben gebruikt om hun zaak grondig onder handen te nemen. In veel gevallen is dat een ontzettende verbetering gebleken.
Wat we wel merken vanaf de heropening is dat mensen toch wat huiverig blijken om aan de bar plaats te nemen of een terrasje te pakken. De onzichtbare vijand spookt nog steeds door onze hoofden en daarnaast werken de weergoden ook niet mee. Het is toch wat: ruim twee maanden lang blakende zon en als de horeca weer open mag, dan verstopt die koperen ploert zich ineens...

Consequent
Voor veel ondernemers zijn het nog steeds onzekere tijden; zullen zij het eind van het jaar wel halen. Ze komen met allerlei ideeën, zoals bijvoorbeeld de uitbreiding van terrassen. Laat ik voorop stellen dat je het in deze situatie als gemeentebestuur nooit goed doet, maar ik wil toch opmerken dat het feit dat sommige terrassen ongehinderd mogen uitbreiden en anderen juist niet op mij niet heel consequent overkomt.
Verder is het voor de horeca natuurlijk sowieso een lastige tijd. Voor ons komt het er bijvoorbeeld op neer dat je maar de helft van de capaciteit mag gebruiken, terwijl je door de maatregelen bijna dubbel personeel in moet zetten. Daarnaast doet het pijn aan je horecahart om mensen mee te moeten delen dat ze plaats moeten maken voor anderen. Hopelijk worden de regels vanaf 1 juli weer wat versoepeld, want laten we eerlijk zijn: aan de bar zitten, terwijl je niet even op een bekende die even verderop zit mag afstappen, is natuurlijk ook niet leuk. Verder draait het allemaal om de eerlijkheid van de mensen: blijf als je niet topfit bent gewoon lekker thuis.

Naar de top
Ondanks de intelligente lockdown is er toch nog ruimte voor leuke dingen. Zo belde de hoffotograaf me pas op: 'Leo, je zit in de put. Ik sleep je eruit en we gaan naar de top!' Wat bleek? Op het dank van het Hampshire Hotel werd een videoclip van Marvin Dee opgenomen en wij mochten erbij zijn. Vanaf die hoogte heb je natuurlijk een fantastisch uitzicht en zie je nog beter hoe mooi onze stad is. Ook het Delft op Zondag miniconcert van afgelopen zondag was leuk, al kreeg je hier ook weer met heel veel regeltjes te maken. Zo moest je als je moest plassen, dat van tevoren even aangeven. Maar dat mocht de pret natuurlijk niet drukken.
Een andere leuke ontmoeting was een soort van Westerpop-reünie op het gymterrein van het Stanislascollege. We waren met een mannetje of vijftien en op zo'n groot grasveld was de onderlinge afstand zelfs wel meer dan anderhalve meter. Er werden mooie verhalen verteld en al met al heb ik me er ontzettend vermaakt.

Demonstraties
Dan wil ik ook nog even iets kwijt over de demonstraties van afgelopen weken. Ieder weldenkend mens is het erover eens dat wat in Amerika gebeurde verschrikkelijk is en dat zoiets nooit meer mag gebeuren. Wat ik niet begrijp is dat mensen in dermate groten getale bij elkaar komen en dat de beleidsbepalers daar op geen enkele manier rekening mee lijken te hebben gehouden.
Verder denk ik dat we het in Nederland niet slecht hebben. Als we om ons heen kijken, staan we er goed voor: uit onderzoek blijkt zelfs dat we het het beste van Europa hebben. Laten we de komende tijd collectief onze schouders eronder zetten, zodat alles snel weer 'normaal' is.