Minder zorgen en een eigen huis, dat zou al geweldig zijn…

DELFT – Edwin Helmink (46) en Marcel (57) hebben bewogen jaren achter de rug. De twee bezoekers van de dagopvang voor dak- en thuislozen hebben bescheiden wensen voor het nieuwe jaar. Gewoon een beetje minder zorgen zou al heel wat zijn…

Vooral Edwin beleefde een roerig jaar. Hij had jarenlang z'n zaakjes op orde. Vrouw, huis, twee kinderen, een vaste baan als ambulancebroeder, maar hij raakte alles kwijt.

Op zijn werk zag hij teveel ellende, zijn vrouw is er vandoor met een ander, hun huis moest worden verkocht en zijn kinderen spreek hij nauwelijks nog. Vanaf 1 mei was hij officieel dakloos. "Toen heb ik eerst een tijdje rondgezworven", blikt hij terug. "Ik kon mezelf nog wel bedruipen. Ik trok van caravan naar caravan of ik sliep in m'n wagen. Maar op een gegeven moment was m'n geld op en had ik geen dak meer boven m'n hoofd. Ja, het is een bewogen jaar geweest." Hij slaapt nu in de nachtopvang van PerspeKtief aan de Spoorsingel.
Overdag is hij vaak op de dagopvang aan de Surinamestraat. Net als Marcel, die wel al een eigen huisje heeft. Hij wil zich er komend jaar namens de cliëntenraad voor inzetten dat er altijd voor iedereen plek is in de Nachtopvang. Nu is deze soms vol en moeten cliënten buiten slapen.

"Dat heb ik in 2004 moeten meemaken", vertelt Marcel. "Het is mensonwaardig. Vooral die kou. En normaal, als je wakker wordt, stap je uit bed, loop je naar de koelkast en ga je op de bank zitten. Dat heb je dan allemaal niet." Bovendien: "Pas als je weer een eigen huisje hebt kun je verder en de volgende stap in je leven maken."

-Wat verwachten jullie van het komende jaar?
Edwin: "Dat ik uiteindelijk ergens een huisje krijg, dat moet wel lukken. Nu is het een paar keer mislukt, omdat ik m'n papieren niet op orde had en geen postadres had. Zodra ik weer een huis heb kan ik weer iets opbouwen. Ik wil weer werken, maar zie het niet zitten weer op de ambulance te zitten. Dat werk is te zwaar. Ik moest elke week wel iemand reanimeren. M'n emmertje is overgelopen."
Marcel: "Ik zie het jaar 2016 wel zitten. Ik wil wat persoonlijke dingetjes gaan verbeteren, proberen alles rustig te houden, lekker genieten en zorgen dat alles op rolletjes loopt."
-Waar kijken jullie naar uit?
Edwin: "Ik hoop weer een normale relatie met mijn kinderen van 17 en 15 jaar oud te krijgen. Ja, als je ze niets te bieden hebt, wordt het contact minder. Ik bel af en toe met ze, maar nu ben ik laatst m'n telefoon kwijtgeraakt. Ik hoop dat ik een huisje krijg zodat ze weer eens langs kunnen komen."
Marcel: "Ik hoop dat de mensen die bij PerspeKtief komen nog sneller geholpen worden. Daar ga ik me met de cliëntenraad voor inzetten. Want als hulp even uitblijft; daar word je moedeloos van."
-Wanneer is 2016 geslaagd?
Edwin: "Als ik weer een dak boven m'n hoofd en een baan krijg."
Marcel: "Als ik weer een vriendin krijg. Verder wil ik wel aan iedereen meegeven dat iedereen kan gebeuren wat ons is overkomen. Je denkt altijd: Mij gebeurt dat niet."
Edwin: "Je staat er niet eens bij stil – en dat is maar goed ook."