Peter van der Helm is tegenwoordig vaak op golfbaan Delfland, waar hij Marshall is, te vinden.
Peter van der Helm is tegenwoordig vaak op golfbaan Delfland, waar hij Marshall is, te vinden. "Want als je een beetje kan voetballen, dan kan je ook golfen." (foto: Roel van Dorsten)

Hoe gaat het met Peter van der Helm?

Algemeen

DELFT - Peter van der Helm (70) heeft als zowel speler als trainer een prachtige tijd gehad bij DHC.

Van der Helm kon best aardig voetballen. "Maar ik hield ook van gezelligheid. De eerste twee elftallen speelden betaald voetbal, waardoor ik vooral in het derde of tweede uitkwam. Daarnaast stonden óf Guus Jense óf ik zo nu en dan bij het eerste. In het derde heb ik nog samengespeeld met mijn broers Pum en Ron."

- Werd je erna meteen trainer?
"Nee, ik ben vijf jaar leider van het tweede geweest. Guus Haak raadde me aan om een trainerscursus te doen. Toen dat gedaan was, stalde hij me bij VCS B1. Uiteindelijk verhinderde hij dat ik ook naar de A1 ging."

- Hoe dat zo?
"Hij belde dat ik beter een week kon wachten met tekenen, omdat meneer Dijkman me wilde spreken. De voorzitter wilde dat ik trainer van de B-selectie van DHC zou worden. Dat was een geweldige kans."

- Met wie kreeg je zoal te maken?
"Met spelers als Pierre van Zinnen, Jan Etienne, Jack Vaes, Harry Dame, Koos Ham en Frans van Straaten. Leen Drevijn was al snel mijn rechterhand. Het verenigingsleven bij DHC kende zijn hoogtijdagen. We hebben heel wat gelachen in die tijd."

- Waarom zoal?
"Dat kon van alles zijn, vaak tijdens weekendjes weg. Dan gingen we naar Valkenburg of Rudelsheim en daar werd heel wat afgedronken. Er was eens een tent waar je afrekende wat er op je tafel stond en je had daar van die zitbanken met opbergruimte. Na elk rondje ging die bak open en viel de rekening erg mee."

- Ben je altijd bij DHC gebleven?
"Nee, ik ben naar BEC gegaan. Dat was een prachtige club. Als je daar met het kerstkaarten iets won wat op vlees leek, lag het al in de frituur, voordat je het had opgehaald. Daarnaast had ik met Peter den Os een geweldige voorzitter achter me staan en was de groep fantastisch."

- Hadden jullie ook successen?
"Ik kwam halverwege het seizoen binnen en bleef er drie jaar. Uiteindelijk werd degradatie afgewend, promoveerden we het jaar erop en konden we niet handhaven doordat mijn belangrijkste spelers geblesseerd raakten, waardoor ik ze maanden miste. Uiteindelijk ben ik gestopt om meer tijd met mijn familie te besteden."

- Wat doe je nu nog?
"Ik kijk bij mijn kleinkinderen, die bijna allemaal bij SEP voetballen. Eén kleinzoon speelt bij Excelsior. Daarnaast ben ik Marshall bij Golfbaan Delfland en ga ik regelmatig bij het Wippolder van mijn schoonzoon Marcel de Letter kijken."