Hemd van het Lijf: Martin Idenburg

Martin Idenburg (52) is één van de negen Delftse buddy’s. Hij ondersteunt en begeleidt ernstig zieke mensen.

1. Waarom wil je per se aan de Nieuwe Langendijk worden gefotografeerd?
Ik ben in 1978 in Delft terecht gekomen. Ik dacht: Als ik hier wil integreren, dan moet ik lid worden van een vereniging. Ik heb toen een tijd toneel gespeeld bij de Spieghel, die hadden hier hun pand. Dat was mijn eerste kennismaking met mensen in Delft en het is de plek waar het voor mij begon. Ik heb er mijn vrouw en een aantal vrienden ontmoet.

2. Hoe ben je ooit buddy geworden?
Het begon vier jaar geleden toen ik een bord in de stad zag met de tekst ‘Mijn buddy is goud waard’. Ik ben toen op internet gaan kijken en las op het forum van de website www.buddynetwerk.nl een bericht van een ernstig zieke vrouw. Zij schreef dat ze geen buddy meer waard was omdat ze nog heel kort te leven had en anderen hun buddy harder nodig hadden. Ik zei tegen haar dat juist zíj leuke dingen moet doen met een buddy. Ze vroeg toen of ik een buddy was. Dat was ik niet, maar ik heb me toen direct opgegeven. Ik kreeg vervolgens een training van zeven dagdelen. Aan de hand van de resultaten wordt bekeken of je een buddy mag zijn.

3. Hoe ziet een ‘werkdag’ voor een buddy eruit?
Een buddy is één dagdeel in de week bij zijn of haar buddymaatje. Ik heb drie verschillende maatjes gehad, het is heel verschillend wat je met ze doet. De één gaat graag naar buiten, de ander wil gaan varen en weer een ander wil thuis praten. Met mijn laatste buddymaatje, mevrouw Jones uit Den Haag, deed ik van alles. Ik heb met haar het Suikerfeest gevierd en met Kerst heb ik voor haar gekookt. We hebben ook wel eens een middag voor de tv gezeten. Je doet het leukste wat je die dag kan doen en wat voor diegene op dat moment het prettigst is.

4. Beïnvloedt het je verdere ‘dagelijkse leven’ niet?
Je moet ervoor zorgen dat je buddymaatje geen vriendje wordt. Als de emotionele afstand verdwijnt, kun je namelijk geen buddy meer zijn. Dan raak je in dezelfde spiraal als de familie en vrienden van die persoon. Ze hebben iemand nodig waarvan ze weten: Als ik lelijk tegen hem doe, dan komt ie volgende week gewoon weer. Je moet het ook wel in je hebben. Van de 35 mensen die tegelijk met mij buddy wilden worden, zijn er maar zestien die het ook echt zijn geworden. Als ik zelf elke keer in de war raak omdat iemand nog maar twee vingers kan bewegen in plaats van drie, dan neem ik het mee naar huis. Dan kun je zelf niet meer in de privé-sfeer functioneren. Daarom ga ik naar mij buddymaatjes toe met het idee van: Wat kunnen we vandaag voor leuks doen waar we allebei zin in hebben. In plaats van te fixeren op wat niet meer kan, richt ik me liever op wat nog wèl kan. Ik vind het een hele verrijking van mijn leven.

5. Wat is het meest bijzondere dat je als buddy hebt meegemaakt?
Toen mevrouw Jones was overleden ontmoette ik haar familie. Zij kenden mij niet, alleen haar zussen hadden wel eens van me gehoord. Maar in hun familie wist ik precies wie iedereen was. Dat was een hele rare ontdekking. Je maakt deel uit van hun leven, en toch sta je er helemaal buiten. Maar eigenlijk is elke keer dat je naar ze toe gaat wel bijzonder. Dat iemand die je niet kent je zo toelaat tot in het diepste gedeelte van iemands leven. Ze vertellen je leuke dingen, maar het gaat soms ook over intieme problemen.

6. Je maakt soms ook minder leuke dingen mee, denk ik?
Natuurlijk. Ook als je afstand houdt is het overlijden van je buddymaatje een pijnlijk moment. Je maatje gaat toch iets voor je betekenen. Bovendien ben ik niet van steen. Je probeert het alleen veel meer te relativeren dan wanneer er een familielid of een vriend overlijdt.

7. Als ik Burgemeester van Delft was, dan…
Zou ik ervoor zorgen dat de Buddyzorg blijft bestaan. Vroeger subsidieerde het Rijk ons. Sinds de invoering van de Wmo, moet de Stichting Buddy Netwerk voor subsidie aankloppen bij de Gemeente.

8. Buddy Netwerk is een campagne begonnen om nieuwe Buddy’s te werven. Wat voor mensen zijn ze naar op zoek?
Je moet het zelf echt leuk vinden om te doen, dan kan je pas echt wat voor die mensen betekenen. Het geeft een extra dimensie aan je leven, vind ik. Je moet er alleen wel tijd voor vrij kunnen maken en je moet je kunnen herkennen in het verhaal dat ik net heb verteld. Het is niet van: ‘Dat doe ik wel effe’. Want als je buddy bent, dan kun je ook niet ‘effe stoppen’.

9. Je bent voor zo iemand buddy tot de dood jullie scheidt?
Nee, al is dat bij mij wel drie keer het geval geweest. De dood is niet altijd het afscheid, je bent steeds één jaar lang iemands buddy. Als je buddy wilt worden hoef je trouwens niet uit de zorg te komen. Ik heb zelf een autopoets bedrijf en een inbouwstation aan de Schieweg: Carsmile en Idenburg Car Systems. Je moet alleen wèl consequent tijd vrijmaken om naar je maatje te gaan.

10. Wat kunnen geïnteresseerden het beste doen?
Op de website www.buddynetwerk.nl staat meer informatie over het werk als Buddy. Hier staan ook contactgegevens. (JN)

Download de laatste krant!

Energieweg 3
2627 AP Delft

T: 015 - 214 39 12
info@delftopzondag.nl