‘Exploding Head Syndrome’ van Laura Palmer indrukwekkend in Paard Den Haag!

Op 31 januari j.l. was Shoegaze rockband Laura Palmer te gast bij Martijn Mastenbroek en Martin Reitsma in het programma ‘Dossier Mastenbroek bij Den Haag FM’. De band gaf er een akoestisch voorproefje in aanloop naar hun optreden op zondag 18 februari j.l. in het Paard Den Haag. Laura Palmer wordt vertegenwoordigd door Ron van Hal Aces High Promotion uit Delft. 

Tekst & fotografie: Martin Reitsma

Schurende melodieën en dromerige soundscapes
Tijdens het interview met de band bij Dossier Mastenbroek vroeg ik de leden van de band om hun muziek in woorden te duiden. Drummer Remco Cornelisen vat hun sound als volgt samen: ‘Laura Palmer omarmt Shoegaze met een snuifje aan moderne experimenten. We zijn een vierkoppige band, balancerend op schurende melodieën, zwevende drones en dromerige soundscapes. Het resultaat is een smeltende dystopische soundtrack waarbij we vervreemdend door de muzikale chaos denderen’.Over de invloed van Pink Floyd bij, enkele passages in hun nummers vertelde Remco: ‘Als ik eerlijk ben dan snap ik dat wel maar over de hele linie zijn wij toch een stuk rauwer en gruiziger, vooral op de harde stukken.
Dit maakt schrijver dezes dan ook nieuwsgierig en vol verwachting toog ik naar het Paard.

Beklijvend optreden voor een enthousiast publiek
De zaal was lekker vol met gretig publiek dat wel zin had in een avondje met experimentele postmoderne muziek van ambient tot de pure Shoegaze. (Shoegaze is een voornamelijk Brits subgenre van Indierock, genoemd naar de typische houding van de muzikanten op het podium: veelal vrij onbeweeglijk met hun hoofd naar hun schoenen gericht, vanwege het grootschalige gebruik van effectpedalen.)

 Het publiek bleek een mix van jong en wat ouder publiek dat al uitstekend was opgewarmd door de klanken van de Amerikaanse band Live Skull.Band’s line-up: zang en gitaar Rob Kanters, gitaar Rob Huurman en de ritmesectie met Annika Boxhoorn op bas en Remco Cornelissen op drums.
De band zette in rond de klok van 21.30 en al bij de eerste tonen beklijfde het met ‘State of Mind’. ‘Ant’s volgde, energiek, stuwend, stevig en melodieus. De heupen wiegden, danspasjes werden gezet in de zaal en het wisselende licht oogde visueel aantrekkelijk.

Rise/Fall was een vroeg hoogtepunt
De eerste foto’s werden geschoten, nog een uitdaging vanwege de rood-blauwe verlichting en rookmachine. Het geluid bleek uitstekend, de gesproken intermezzo’s tussendoor kort. De band was energiek met een uitstekende drive. Het hele album ‘Exploding Head Syndrome’ werd integraal gebracht. Zanger Rob Kanters vertelde tussendoor: ‘Hij is er! Ons album is te koop en alleen vandaag tegen een speciale prijs’ Applaus volgde. Rise/Fall werd ingezet, in aanvang een lekker uptempo nummer, de ritmesectie is op stoom met stuwende pompende drums van Remco en een solide baspartij van Annika, meeslepende vocalen van Rob Kanters en gedreven gitaarspel van Rob Huurman - wat die man uit zijn zes snaren toverde was subliem - daarna gaat het nummer over in mooie soundscapes alsof je een langspeler van Pink Floyd of Tangerine Dream hebt opstaan. Laura Palmer creëert ook muzikale schoonheid, het is filmisch en meeslepend en zou het goed doen als filmsoundtrack.

Laura Palmer verdient een groot podium
‘Unknown Voice’ klonk eveneens sterk, lekkere ‘Wall of Sound’ om tegen aan te leunen ook, dit moet je feitelijk horen op een groot podium in het Zuiderpark. Wie? Het zal je in dank worden afgenomen.’Revelation’ ‘Börchers’ en ‘Drive’ beklijven opnieuw en doen volledig recht aan de duiding die drummer Remco al eerder gaf over de sound van Laura Palmer. Het publiek genoot volop! Dit is wat je wilt horen. Originele muziek, zelf gecomponeerd met een unieke eigen draai en soms heerlijke invloeden van diverse topbands. Je denkt dat je keyboards hoort, maar ze niet ziet. Die waren er dan ook niet en ook geen backing track. Alles was puur live met de gitaren en hun effecten er overheen.
Het nummer Zero laat je eveneens niet onberoerd en je hoort toch ook weer invloeden van Pink Floyd, bijvoorbeeld op enig moment flarden van Us & Them. Om dit kracht bij te zetten liet ik tijdens het schrijven van dit stuk een stukje video van de avond horen aan Mr. Pink - Peter Chattelin - die het Pink Project groot maakte. Hij beaamde het volledig.

Zero voerde je mee met pakkende ‘gedragen’ gitaar- drum en baslijnen, dynamische zang door Rob Kanters met epische klanken van een band in vorm. Het nummer gaat over in de song ‘Hardcore’, afkomstig van The Hague Songbook Exchange. Het is de waardige afsluiter van een mooi maar eigenlijk ook te kort optreden. Velen hadden nog best wat meer van deze uitstekende Shoegaze-popband willen horen. Hopelijk hoeven we niet opnieuw zo lang te wachten op een volgend album van de band. En poppodia-eigenaren: boek deze band! Ze zijn het waard en je doet de muziekliefhebbers er een groot plezier mee.

Nabrander
Na afloop vroeg ik multi-instrumentalist Annika Boxhoorn hoe zij het optreden had ervaren: Annika:  ’Volgens mij had iedereen er wel zin in, ook ik. Dat was ook wel te horen. Het ging goed. Ze zit pas een paar maanden bij Laura Palmer maar noemde de onderlinge wisselwerking uitstekend. Marcel Mulhuyzen was ook backstage en zei: ‘Het klonk goed, invloeden van Dandy Warholls en The Cure waren te horen.

Muzikale invloeden
Remco Cornelisen daarover: ‘Qua band invloeden zitten wij in de hoek van: The Black Angels, LOW, Suuns, Sonic Youth, Jesus and Mary Chain, Place to Bury Strangers, The Cure, Dandy Warhols’.

Voor meer info over Laura Palmer en de aankoop van hun album via: laurapalmer.nl