Manuel Vissers neemt tevreden afscheid van Schipluiden

ROTTERDAM - Manuel Vissers heeft zijn laatste wedstrijd als trainer van Schipluiden achter de rug. De oefenmeester verkast naar derdeklasser SV Charlois.

De aanstelling van Vissers bij Schipluiden twee jaar geleden deed menig wenkbrauw fronsen. Wat moest een ambitieuze trainer met het UEFA A-diploma nou in de vierde klasse zaterdag? "Ik zag het echter als een heel mooie kans om alles van onderaf op te bouwen. Ik kende de club van binnen en heb er van 2008 tot en met 2010 met heel veel plezier gewerkt. Mijn staf en ik kregen volledig de vrije hand om een technisch plan op te zetten richting de tweede klasse. De opdracht was wel om in het eerste jaar naar de derde klasse te promoveren. Dat lukte; we werden ongeslagen kampioen."
Die succesvolle lijn werd dit seizoen niet voortgezet. "Dat komt omdat onze selectie niet breed genoeg was. Gedurende het hele seizoen heb ik ermee te maken gehad dat zes basisspelers niet beschikbaar waren. Op enig moment was het zelfs zo erg dat we ons nog niet hadden veilig gespeeld en ik het op zaterdagmiddag met dertien jongens moest doen. We zijn het er als staf over eens dat wat we dit seizoen hebben bereikt gezien de omstandigheden het maximaal haalbare was. Begin december wilden het bestuur en ik verlengen, maar een maand later zeiden ze dat het er niet naar uitzag dat we op de ingeslagen weg verder zouden gaan. Het prestatieve deel van mijn spelersgroep vond dat jammer, maar het bestuur koos anders. Als de meningen over de sportieve toekomst zo verschillen, kun je maar één ding doen: elkaar een hand geven en afscheid nemen. Gelukkig is dat in goede harmonie gebeurd."

"DIT ZOU EEN SLEEPING GIANT KUNNEN ZIJN"
Dus ging Vissers op zoek naar een nieuwe uitdaging. "Eerlijk gezegd kende ik SV Charlois helemaal niet en wist ik niet wat ik van de club moest verwachten." Eenmaal op het complex, waarover hij ons rondleidt, aangekomen, werd Vissers meteen enthousiast. En wij ook. "Het ziet er hier akelig goed uit. De accommodatie doet een beetje denken aan die van Den Hoorn en we hebben een schitterend veld. Daarnaast heeft de club duizend leden en zitten ze min of meer in dezelfde situatie als Schipluiden: ze zijn 3 jaar geleden gefuseerd, een prestatieve zaterdagtak opgezet, zijn gepromoveerd en willen de organisatie professionaliseren. Ik denk dat deze club weleens een sleeping giant kan zijn."
Toch proefde Vissers hetzelfde onbegrip als toen hij twee jaar geleden bij Schipluiden binnenstapte. "Want de mensen kennen de club niet en hebben geen idee wat hier mogelijk is. Ik sta te popelen om te beginnen."
Bovendien heeft de trainer altijd al eens in 'het Rotterdamse' willen werken. "Veel mensen hebben het idee dat Rotterdam zo ongeveer de andere kant van de wereld ligt, vooral het stuk achter de Benelux-tunnel. Ik zit hier echter binnen twintig minuten vanuit huis. Wel merk ik dat de beleving hier anders is. De mensen in de wijk hebben het niet heel breed, dus voor velen is voetbal het enige verzetje. Dat is een andere situatie dan wanneer je spelers kwijt bent doordat ze op vakantie gaan."
Toch kijkt Vissers met een fijn gevoel terug op zijn tweede periode bij Schipluiden. "Want ik heb wel degelijk te maken gehad met een groep jongens die er vol voor wilden gaan. Een aantal van hen is zelfs uit de lagere elftallen teruggekomen om bij de selectie aan te sluiten. We hebben ook heel veel pech gehad. Zo raakte Leon van der Zalm eind vorig seizoen zwaar geblesseerd, scheurde Koen de Vroedt zijn kruisbanden, ging Martijn van Dorp op wereldreis en brak Koen Göbel halverwege het huidige seizoen zijn been. Hierdoor konden we nooit beschikken over de elf beste spelers. Als je dan in de middenmoot eindigt en net naast de laatste periode grijpt, hebben we het uiteindelijk niet slecht gedaan."