Haagpoort

In het eerste deel van ‘Delft anders bekeken’ kon u het verhaal lezen over Napoleon Bonaparte die zich ontpopte als kanonnendief en daarmee een stukje Delfts erfgoed liet verdwijnen. Dit ondanks het warme onthaal op die druilerige dag eind oktober 1811.

Door Jeroen Stolk

Delftse notabelen hadden hem bij de Haagpoort opgewacht en begeleidden hem de stad in. De Haagpoort was er één van een tweeling, want ze was verbonden met de bijna identieke Wateringsepoort. De dubbele poort was gelegen in de noordelijke stadswal aan het Noordeinde. Zoals ook de andere Delftse stadspoorten diende de Haagpoort als land- zowel als waterverbinding met het achterland. In dit geval Den Haag en omstreken. Het gegeven dat de poort ook wel Noortorper poorthuys werd genoemd, wijst op de verbinding met Nootdorp. De poort gaf rechtstreeks toegang tot de Vliet en werd ook wel Noordpoort genoemd. Zo’n dubbele poort verschafte voordelen omdat de poortwachters elkaar gemakkelijk konden bijstaan. Dit in tegenstelling tot poorten die ver uit elkaar gelegen waren. Een stenen brug tussen de Haag- en de Wateringsepoort versterkte dit samenspel. Op die brug hadden soldaten hun wachtkamer en konden zodoende snel beide poorten bereiken. Ondanks dat de 80-jarige oorlog allang voorbij was, stond tot 1662 een afbeelding van de Spaanse vorst op de Haagpoort, vergezeld van zijn wapenschilden. Uiteindelijk moesten ook de Haagpoort en haar zusterpoort wijken t.b.v. de toegankelijkheid van de stad. In 1862 viel het doek. De locatie van het bolwerk kreeg de functie van kerkhof. 

Het graf van Naundorf is daar nog de stille getuige van. Van de Delftse stadspoorten zijn postzegels uitgebracht. Deze zijn verkrijgbaar bij: Voordeelshop, Wijnhaven 4; Delft Souvenir Shop, Markt 23, postzegelhandel van Domburg, Voldersgracht 24 en The Readshop Kempers Hovenpasage.