Hoe gaat het met Jordi van der Elst?

DELFGAUW - Jordi van der Elst (36) speelde jarenlang bij DVC en eindigde bij OLIVEO.

Van der Elst was voorbestemd voor DVC. "Mijn vader Arie speelde in de selectie en leerde er mijn moeder kennen. Als ik met mijn vrienden zijn naam scandeerde, mocht hij vaak invallen en kregen wij een ijsje. In de buurt voetbalde ik veel met Leon Braat. Als klein jochie won ik voor Kevin den Os en Marvin van der Krogt de Delftse penaltybokaal."

- Wanneer kwam je bij het eerste?
"Bij de E'tjes was er geen elftal voor mijn leeftijd. Ik ging naar DHL, waar ik onder meer met Farid Bibouh, Floris Dekker en Rick van Eden speelde. Rond mijn twaalfde stopte ik, maar het jaar erna ging het weer kriebelen. Omdat bij DVC alleen nog A-jeugd was, koos ik voor DHC. Dat werd me niet in dank afgenomen, maar gelukkig heb ik in de senioren weer met veel van die jongens gevoetbald."

- Hoe was dat?
"Top! Het waren de laatste seizoenen van Koos Jansen. De selectie was zo krap, dat hij soms zelf meedeed. Die krapte kwam de resultaten niet ten goede, maar de sfeer was fantastisch. Daarna kwamen Gerard van der Helm en Ton van der Kruk, met wie ik goed over voetbal kon praten. Ik kwam met mijn broer Dave Destombes te voetballen en mijn vader zette zich in om de selectie te versterken. Het eerste seizoen liepen we via de nacompetitie net promotie mis."

- En het jaar erna?
"We promoveerden, maar ik moest acht wedstrijden toekijken. Tegen Te Werve-thuis stonden we 1-0 achter. Ik werd neergehaald, maar kreeg geen penalty. Uit de tegenaanval scoorden zij. Ik was zo boos dat ik de scheidsrechter's broek naar beneden trok. Hij wist niet wat 'ie eerst (op) moest trekken: zijn broek of de rode kaart. Achteraf heb ik spijt dat ik mijn elftal heb benadeeld. De laatste thuiswedstrijd speelden we tegen Oranjeplein, waar Dave inmiddels keepte. Ik maakte twee goals tegen mijn broer, dus mijn moeder wist niet of ze moest juichen of niet."

- En toen?
"Het jaar erop vertrok Ton en werd Gerard van der Helm weggestuurd. Onder Dick Suiker degradeerden we en het bestuur besloot Egmond Blinker te halen, die spelers meenam. We promoveerden, maar er waren nog maar weinig DVC-jongens meer over in het eerste. Daarom vertrok ik naar OLIVEO, waar mijn vriend Brian Rodenburg speelde."

- Hoe was dat?
"Leuk. Ik begon in het tweede, maar werd al snel bij het eerste gehaald. Ik voegde met mijn mentaliteit iets toe aan de jonge groep. Ik ben er zowel gedegradeerd als kampioen geworden. Toevallig speelde ik mijn laatste wedstrijd tegen Leon Braat. Vroeger speelden we samen op een pleintje, waar er nog weleens een kasruit sneuvelde bij een tuinder. Onze ouders lieten ons ervoor werken en dat leverde ons ons eerste bijbaantje op. 25 jaar later speelde ik tegen hem met DSVP – Oliveo. De cirkel bleek rond: ik scheurde mijn kruisband en heb daarna nooit meer gevoetbald.

- Heb je nog leuke anekdotes?
"In mindere tijden was er bij uitwedstrijden van DVC nauwelijks publiek. In het clubblad stonden ludieke verslagen van 'Een Fan'. Spelers kregen mooie bijnamen. Zo was Ronald Stoel 'De Tornado', omdat hij complete veldslagen achterliet op het middenveld. Na lange tijd bleek dat Dave, onze keeper, die 'Fan' was. Ook hadden we Jack Looijschelder. Hij ging nogal eens naar de grond. Een keer was het zo erg dat hij met de ambulance werd opgehaald en na behandeling weer inviel. Bij OLIVEO had hem dat een krat bier gekost..."