Mike van Koppen is als vrijwilliger momenteel bezig met het opknappen van de SEP-kantine. (foto: Roel van Dorsten)
Mike van Koppen is als vrijwilliger momenteel bezig met het opknappen van de SEP-kantine. (foto: Roel van Dorsten)

Hoe gaat het met Mike van Koppen?

Algemeen

DELFT - Mike van Koppen (37) had al genoegen genomen met een plek op het tweede plan, maar zijn carrière kreeg een onverwachte wending...

- Hoe gaat het met je?
“Het gaat op zich heel goed, al maak ik nu lange dagen. Ik ben op dit moment als vrijwilliger betrokken bij het verbouwen van het clubgebouw van SEP, daar gaat na mijn werk bij Deltares ook heel wat uurtjes inzitten. Bij Deltares werk ik als facilitair ondersteuner bij het wetenschappelijke werk. Zo zorgen wij er onder andere voor dat meetinstrumenten gekalibreerd worden. Het is heel interessant en uitdagend werk, waar wij qua techniek ook stappen in maken. Privé gaat het goed, we hebben alleen last van de corona-maatregelen gehad, niet van het virus zelf. Zo treed ik hobbymatig als DJ op bij bruiloften en partijen, maar dat heeft ook ruim twee jaar stilgelegen.”

Van Koppen begon zijn sportcarrière in de gymzaal: “Ik zat eerst op judo, maar dat vond ik eigenlijk niet zo leuk. Ik was al een jaar of 10, 11 toen ik bij SEP ben gaan voetballen. Wij woonden in Het Tanthof en mijn broer Terence speelde ook bij SEP. Ik ben als voetballer begonnen, maar stond al vrij snel op het doel. Kwam mede door mijn lengte. Als keeper in de hoogste jeugdelftallen gespeeld. In de jeugd nooit kampioen geworden, maar wel een internationaal toernooi in Tsjechië gewonnen. Daar pakte ik alle ballen op het juiste moment, leuk om mee te maken.”

- Hoe was dat in de senioren?
“In de senioren had ik te maken met stevige concurrentie. Ed Dukker stond al geruime tijd in het eerste elftal, ik kwam in het tweede elftal. Ik was 18-19 jaar, het voetbal stond niet altijd op de eerste plaats. En spelen in het tweede elftal was ook leuk. Ik mocht het doen met wat invalbeurten in het eerste of een wedstrijdje tijdens de Stad Delft-bokaal. Ik heb lang in het tweede elftal gespeeld en was er op een gegeven moment wel klaar mee. Ik werd gevraagd om in een vriendenteam te komen spelen, dat heb ik 2 jaar gedaan.”

- Toch was er voor je een plek in het eerste elftal weggelegd? 
“Ik werd door trainer Joop Hoornweg en leider Leo Boer uitgenodigd voor een gesprek. Zij vroegen mij om terug te keren in de selectie, omdat Ed zou vertrekken. In de persoon van Frans van der Heijden werd zelfs een keeperstrainer aangetrokken. Werken met Frans was een openbaring, ik heb veel van hem geleerd. Niet alleen qua techniek, maar Frans besteedde ook aandacht aan zaken eromheen. Denk aan handschoenen en de pins onder je schoenen. Na een degradatie een jaar eerder draaiden we een fantastisch seizoen en werden kampioen van de Vierde Klasse. Sindsdien zijn we ook een stabiele Derde Klasser geworden. Terugkijkend ben ik Joop en Leo dankbaar dat zij mij hebben gevraagd.”

- Wat voor keeper was je?
“Een meevoetballende doelman, ik liep altijd buiten de 16 om diepe ballen te onderscheppen. Vanwege mijn lengte goed bij hoge ballen. Ik heb maar 4 jaar in het eerste gespeeld. Ik kreeg klachten aan mijn handen en polsen. Ik ben weer lager gaan spelen. Ik heb een mooie tijd gehad, samen met mijn broer Terence gespeeld. Ik vond het jammer dat hij naar Schipluiden ging, dat scheelde ons een karrevracht aan doelpunten, haha.”

- Wat doe je nu nog?
“Ik speel als voetballer in het derde van SEP, onder andere met Marco Kok, Remco van der Weijde en Bas Olsthoorn. Nu komt ook Barry Derwort er bij. We zijn al eens kampioen geworden, wie weet wat het nieuwe jaar gaat brengen...” (RvD)