Perry van Oeveren en SEP hebben na corona hun draai gevonden

DELFT - Het Marcel de Letter-effect begint zijn vruchten af te werpen bij SEP. Sportieve prestaties en plezier gaan hand in hand. De veilige handen van doelman Perry van Oeveren voelen zich thuis op sportpark Tanthof-Zuid. 

Door: Alphons de Wit jr. 

Van Oeveren is bezig aan zijn derde seizoen bij de roodgelen en heeft vanaf dag één al een goed gevoel. “Ik ben hier prima opgevangen en al snel werd duidelijk dat SEP een gezellige en warme vereniging is. Daarnaast zie je op sportief vlak dat het steeds beter gaat. Waar we de afgelopen seizoenen in de slotfase van een wedstrijd een resultaat weggaven, zie je dit seizoen juist dat we aan het eind van de speeltijd de wedstrijd in ons voordeel beslissen. Dat is erg fijn, want na een nederlaag ben ik vaak het hele weekend chagrijnig.” 

Winnaarsmentaliteit
Die wil om te winnen en het niet tegen zijn verlies kunnen is een erfenis uit zijn jeugd. “Als jonkie begon ik bij Delfia. Daar werd ik gescout door ADO, waar ik een paar jaar heb gespeeld. Toen ik daar klaar was, ben ik naar DHC gegaan, waar ik in een geweldige lichting terechtkwam en getraind werd door Joren Tromp, Eric Abdul en René van Delft. Met dat elftal hebben we heel wat kampioenschappen gevierd en waren we natuurlijk niet gewend om te verliezen. Toen ik net bij SEP kwam en er na een nederlaag iemand de kleedkamer binnenkwam en uitgelaten riep dat het tijd was voor een biertje, vond ik dat lastig. Nog steeds kun je aan mijn humeur aflezen hoe de wedstrijd is verlopen, maar nu kan ik wel wat beter tegen mijn verlies.”
Die eigenschap is steeds minder nodig, omdat SEP dit seizoen prima presteert. De Delftenaren bezetten een keurige zesde plaats op de ranglijst en als het resultaat van de uitwedstrijd bij Sporting Leiden, die afgelopen zondag vlak voor tijd bij een 1-2 stand werd gestaakt, wordt doorgevoerd, klimt de ploeg van Marcel de Letter zelfs nog een plekje. “Ik zat zelf in Oostenrijk voor mijn werk, maar Richard Kasius maakte vlak voor tijd een prachtige goal. Erna werd de wedstrijd gestaakt, nadat er een woordenwisseling was over een blessurebehandeling, waarvan de scheidsrechter vond dat hij buiten de lijnen moest plaatshebben. Maar dit soort wedstrijden, waarin we in de slotfase het verschil maken, zijn er steeds vaker. We hebben een jonge ploeg en worden stukje bij beetje volwassener; dat zie je terug op het veld, maar ook op de ranglijst.”

Overstap
Van Oeveren maakte ruim tweeënhalf jaar geleden de overstap van Schipluiden naar SEP en heeft daar nog geen moment spijt van gehad. “Ik werd gebeld door Michel van der Vlist, die toen ik in de jeugd van Delfia speelde de keeper was van het eerste elftal. Als pupil van de week ben ik aan zijn hand het veld opgelopen en dan kijk je tegen hem op. Toen hij belde heb ik dan ook niet lang getwijfeld; ik had het leuk bij Schipluiden, ik denk dat het een vergelijkbare club is, maar wilde ook graag met hem werken. Daarnaast was het een keuze voor mijn werk. Dat was trouwens ook een reden: als accountmanager bij Heineken ga ik cafés en sportverenigingen langs en bij Schipluiden kwam er Hertog Jan uit de tap. Dan smaakt de Heineken bij SEP me toch beter. Daarbij ben ik ook regelmatig om 19.30 uur thuis na een werkdag in Utrecht, terwijl de training om 20.00 uur begint. Daar is gelukkig begrip voor.”

Trainers
Naast Van der Vlist, met wie de 23-jarige doelman een fantastische band heeft, kreeg hij bij SEP ook direct te maken met Marcel de Letter. “Ik denk dat hij de trainer is die het best bij deze groep past. Hij zet heel sterk in op teambuilding, maar is op tactisch gebied ook zeer onderlegd. Met het 3-5-2-systeem dat we spelen, weet hij de kwaliteiten van alle spelers optimaal te benutten. Daarnaast kan hij, als het nodig is, ook de hulp van zijn broer en assistent John inroepen. Op de clubavonden op de vrijdag is hij ook altijd van de partij. Dat past bij deze club.”
Zelf is Van Oeveren, die al vanaf de mini-F’jes het doel verdedigt (”Omdat ik moest rennen om te koppen en daar totaal geen zin in had”) misschien wel een verlengstuk van zijn trainer in het veld. “Omdat ik het spel voor me heb en ondanks mijn leeftijd toch al best ervaren ben, probeer ik in de coaching wel een rol op me te nemen. Daarnaast ben ik redelijk sterk in de 1-tegen-1 en doe ik mijn best om mijn medespelers de laatste minuten ook het uiterste uit de wedstrijd te halen.”
Dat zal, denkt de doelman, ook volgend jaar nodig zijn. “Ik heb in Schipluiden in de derde klasse zaterdag gespeeld en die wedstrijden zijn fysieker dan op de zondag. Dat is iets waar we als elftal nog in kunnen groeien. Ik kijk wel uit naar dat soort potjes en hoop dat we in de Westlandse poule terechtkomen. Daar is meestal wel plek voor spektakel.”