Passie met een Gouden Rand: Yvonne de Jong

DELFT - De geloofsgemeenschap van de Franciscus en Clarakerk in het Westerkwartier wil extra omzien naar elkaar, ook in coronatijd. Een telefoontje, kaartje of berichtje doet een hoop goeds, weet ook Yvonne de Jong. De geboren en getogen Delftse zet zich vol passie in voor haar gemeenschap. 

Door Cheyenne Toetenel

Na jarenlang bij de Belastingdienst te hebben gewerkt, kwam daar een eind aan toen Yvonnes kinderen werden geboren. Het duurde niet lang tot ze een parttimebaan vond bij het ministerie van Financiën. Toen de wens rond haar veertigste ontstond om méér te doen, besloot Yvonne de hbo-opleiding Personeel en Arbeid te volgen. Na afronding van deze studie volgde personeelswerk bij het ministerie van Financiën, het ministerie van Sociale Zaken en later bij zorgaanbieder Florence, waar de werkdruk hoog was. Dit in combinatie met haar rol als mantelzorger leidde uiteindelijk tot een burn-out. Terug naar die hoge werkdruk wil Yvonne niet meer, maar ze wil wel graag bezig blijven. “Naast het oppassen op mijn kleindochters, volgen van naai- en fotolessen en sporten, heb ik nu met mijn vrijwilligerswerk een ‘baan’ in de kerk. Het leven dat ik nu heb, bevalt goed!”

Verbonden
Actief verbonden aan de Franciscus en Clarakerk in de Raamstraat is Yvonne al zeer lange tijd. “Ik ben begonnen in de ouder-kindvieringgroep toen mijn dochter net geboren was. Ik heb onder meer de lectoren gecoördineerd en in de pastoraatsgroep gezeten. Later ben ik terecht gekomen in de liturgiegroep, wat ik een hele mooie uitdaging en bezigheid vind. Maar welke rol men ook vervult in de kerk, een ieders taak is even waardevol. We hebben heel veel vrijwilligers die met hart en ziel taken uitvoeren bij ons in de kerk. Stuk voor stuk zijn deze mensen nodig om vieringen mogelijk te maken. Of men nu zorgt voor koffie, een schone kerk, muziek, aankleding of warmte. Al die taken brengen ons samen en zorgen voor een mooie gemeenschap.” Dat Yvonne zich bij deze parochie heeft aangesloten zit hem in de kleine dingen met een grote betekenis. “Onze kerk is heel laagdrempelig. We willen een kerk zijn waar niemand wordt uitgesloten. Iedereen is welkom.” Wat die laagdrempeligheid onder meer symboliseert is dat het elke dinsdagmorgen en de eerste zaterdag van de maand ‘open kerk’ is. “Het is verrassend hoeveel mensen uit de wijk even binnenlopen om een kaarsje op te steken, te luisteren naar de muziek of gewoon eens een kijkje te nemen. Die wijkfunctie vind ik prachtig.”

Franciscaans
Tot oktober 2016 is de pastorie aan de Raamstraat bewoond geweest door Franciscanen. Na het vertrek van de communiteit is de intentie uitgesproken om de Franciscaanse identiteit te behouden in de vorm van vieringen, meditatie en lezingen. “De Franciscaanse identiteit houdt in; met je hoofd en je hart naar de hemel, maar je handen en je voeten in de aarde. Die gedachte willen wij niet alleen in de kerk houden, maar ook de wijk in brengen. En ik denk dat wij vrijwilligers hebben die dat heel mooi doen. Bij elk idee en elke activiteit zijn er mensen die de handen uit de mouwen steken. Dat verbindt ons als gemeenschap en zorgt ervoor dat we veel mensen weten te bereiken.” Dit geldt ook nu, in coronatijd. “Veel is momenteel niet mogelijk, maar toch zetten we met zijn allen de schouders eronder en weten we op een creatieve manier nog veel te bereiken. We hebben nog meditatieve diensten kunnen houden, en tijdens de volledige lockdown was de kerk na de livestream open voor een kaarsje en gebed. Er waren online activiteiten voor kinderen en met Kerstmis hadden we een kerststallententoonstelling die ook door buurtbewoners goed bezocht is. Verder zit het hem in de kleine dingen. Een kaartje of telefoontje, of zo nu en dan eens bij iemand aanbellen doet een hoop in deze tijd waar eenzaamheid toeneemt. Door te laten zien dat wij om elkaar geven, geven we mensen het gevoel dat ze ergens bij horen. Je doet het voor een ander, maar uiteindelijk ook voor jezelf. Freud zegt dat ook. Als je intrinsiek zorgt voor iemand, is dat één van de elementen die jou een geluksmoment bezorgen.” Het Franciscaanse gedachtegoed wijst ook op eenvoud, stelt Yvonne. “Over onze kerk is het boek ‘Kerk in eenvoud’ geschreven. Geloofsviering in pracht en praal is prachtig, maar eigenlijk niet waar het voor mij om draait. Juist die eenvoud, die laagdrempeligheid, het omzien naar elkaar. Dat vind ik echt een rijkdom.”