Afbeelding
Foto: Tiemen vd Reijken

Dubbel Delft: 1/1

Algemeen

DELFT - Het zal wel zo’n vaart niet lopen. Dat was zo ongeveer het beeld dat de Nederlandse regering in 1939 uitstraalde. Het leger werd wel gemobiliseerd, maar veel soldaten zagen het in eerste instantie als een uitje. Een paar duizend militairen werden in en rond de stad ondergebracht, er werden schuilkelders gebouwd en de bevolking werd opgeroepen gasmaskers te kopen. Er kwam een Vrijwillig Landstormkorps Luchtafweerdienst bestaande uit zo’n 180 soldaten, sommige etensmiddelen gingen op de bon, er kwam een Burgerwacht, paarden moesten worden ingeleverd. Een onrustig geheel. Veel mensen dachten nog steeds dat ‘t wel zou meevallen. Dat deed ‘t niet. Op 10 mei 1940 vlogen de eerste Duitse vliegtuigen over de stad en hadden het vooral voorzien op de naast de stad gelegen vliegbasis Ypenburg. Daar was de tegenstand fors, er werd hevig gevochten. Uiteindelijk moest Nederland in de late namiddag van 14 mei capituleren. Het Duitse bewind leek in het begin nog wel een beetje mee te vallen, maar al snel trad de bezetter harder op. Anti-Joodse maatregelen, een NSB-burgemeester, veel huizen en bedrijven werden geconfisqueerd, het openbare leven raakte volledig ontwricht. Toch waren er ook lichtpuntjes. Er werd gesport en er kwam zelfs een schoolartsendienst voor leerlingen van de lagere school. In het begin was er zelfs schoolmelk en schoolzwemmen. Later in de oorlog verdween deze ‘luxe’ en ging bijna alles dat een mens dagelijks nodig heeft op de bon. De Duitse oorlogsmachine had in de loop van de jaren steeds meer mensen nodig om de oorlog te winnen. Er moest gewerkt worden in de bezette gebieden. De vakverenigingen probeerden het hoofd toch boven water te houden met affiches als ‘Werkers! Reikt elkaar de hand! Strijdt mee voor arbeidseer en arbeidsvrede’.  Zie de affiche op de muur. Delft had het zwaar, ook door de constante stroom aan evacués uit Rotterdam, Den Haag en het Westland. Veel grote gebouwen werden omgetoverd tot huisvesting voor een paar duizend mensen, en ook veel particulieren namen vluchtelingen in huis. En dan waren er ook nog ‘ouderwetse’ winters: koud, veel sneeuw en ze duurden lang. Op de linker foto een winterbeeld vanaf de Markt, richting Oude Langendijk en de Jacob Gerritstraat.