Hoe gaat het met Branco Balvers?

DEN HOORN - Branco Balvers (36) wilde zo hoog mogelijk spelen, maar vond gezelligheid net zo belangrijk.

Hoe gaat het met je?
“Het gaat hartstikke goed. Ook met mijn vrouw en onze dochter en zoon. Geen last gehad van corona, maar natuurlijk wel veel thuis gewerkt. Ik werk bij de Parnassia Groep in Den Haag op het ICT-projectenbureau. Wij zorgen ervoor dat zorgverleners hun werk eenvoudiger kunnen doen.”

Balvers begon op zevenjarige leeftijd bij Vitesse Delft: “Ik woonde in Het Tanthof en Vitesse Delft was lekker dichtbij. Ik ben begonnen bij de F-jes en heb tot en met het eerste jaar B bij Vitesse gevoetbald. Altijd met dezelfde groep vriendjes, waaronder Dion de Lijser en Micha van Dasler, die later in Vitesse één hebben gespeeld. Bij Vitesse leerden wij de essentiële vaardigheden zoals dribbelen, drijven en koppen van Aad Dorlas. Als ik terugdenk aan mijn jeugdtijd krijg ik het All Stars-gevoel. Zaterdag is de mooiste dag, ‘s morgens vroeg een wedstrijd, daarna snel douchen en dan een patatje eten. Om vervolgens de hele middag op dat zanderige kunstgrasveld een balletje te trappen. Wij speelden altijd aan het eind van het seizoen met Vitesse een vier-tegen-vier toernooi bij BEC. Daar werd ik door de vader van Julian Jenner gevraagd om bij DHC te komen spelen.”

Het werd dus DHC?
“Ja, ik had altijd de drive om zo hoog mogelijk te spelen. De DHC-jeugd speelde op landelijk niveau. In die tijd was het bij DHC top geregeld, de club was een soort semi-BVO. We speelden tegen clubs als Sparta, ADO, Excelsior en FC Dordrecht. Ik kijk er met een blij gevoel op terug, ik heb van mijn drie jaar bij DHC geen spijt.”
Toch trok je naar sv Den Hoorn?
“Op mijn twaalfde ben ik naar Den Hoorn verhuisd, de club was dus ook lekker dichtbij. Dat ik voor Den Hoorn koos kwam doordat ik bij DHC als A-junior met de selectie mee mocht trainen. Ik speelde als middenvelder, maar zag dat Bas Voogt, Nick Keijzer en Kevin den Os twee klassen beter waren, daar moet ik eerlijk in zijn. Ik kwam bij Den Hoorn direct in het eerste elftal. We hadden een fantastisch vriendenteam met kwaliteit en gezelligheid. Gas geven op dinsdag, vrijdag en zondag om daarna tot de late uurtjes feest te hebben. Onze kleedkamer leek soms wel een bruin café. Van de acht jaar dat ik in het eerste heb gespeeld, wonnen we vier keer de eerste periodetitel. Ook tegen Delfia, Schipluiden en Full Speed prachtige derby’s gespeeld, met veel publiek langs de lijn en ramvol in de kantine.”

Hoe zat dat met die gezelligheid?
“Gek genoeg waren vooral de uitwedstrijden een feest. We kwamen aanrijden met een soort skihut op wielen en de muziekbox op 100. Parkeerden wij naast het hoofdveld en dan zag je de toeschouwers kijken: “Wat komt daar nou aan?” Tegenstander van jullie eerste elftal dus, haha. Na een andere uitwedstrijd bleven we zo lang hangen dat de barvrouw zei: ‘Hier heb je de sleutel. Gooi maar door de brievenbus als jullie klaar zijn. Oh ja, twee straten verderop zit de Chinees.’ Mooi hè?. Ik heb ontzettend veel plezier gehad en vrienden voor het leven gemaakt. Ik ga af en toe op stap met Stefan Berkhout, Donny van den Bos, Aldo Carta en Michael Richarts.”

Wat voor speler was je?
“Een controlerende middenvelder, rustig aan de bal. Ik kon veel energie in een wedstrijd leggen en schuwde de duels niet.”

Wat doe je nu nog?
“Ik speel nu in het vierde met allemaal Hoornse jongens. En op maandag in de zaal bij Schipluiden.” (RvD)