‘Elke vorm van vrijwilligerswerk vind ik een verrijking van het leven’

DELFT – Delft op Zondag portretteert elke maand een zogenaamde Doorkijker. Doorkijkers zijn Delftenaren die, ondanks de tegenstromen en tegenwinden, hun weg proberen te vinden in het doolhof dat maatschappij heet. Het idee is deels geënt op het schilderij ‘De binnenplaats van een huis in Delft’ van Pieter de Hooch uit 1658. Deze maand (aflevering 29) Gé Kleijweg.

Door Cheyenne Toetenel

De 61-jarige Gé zal velen bekend voorkomen. Van 1979 tot 2011 was hij het gezicht van Stads-Koffyhuis. Tien jaar geleden besloot Gé de horecazaak te verkopen. “Vanaf dat moment wilde ik mij richten op het ontwikkelen van andere kanten dan mijn commerciële kant. Ik ben gaan kijken wat ik kan doen om de wereld een heel klein beetje mooier te maken.” Dat leidde tot diverse activiteiten. “Zo ben ik voorzitter van de Vrienden van Biesland, waaruit we de Buytenhouttafel hebben opgericht. Daar hebben we twee jaar gewerkt aan het opstellen van de gebiedsvisie. We zijn nog volop bezig om samen met andere partijen te kijken hoe we die visie in de praktijk kunnen brengen.” Naast zijn bezigheden voor dit natuurgebied, is Gé een aantal ochtenden per week te vinden bij het Buurtkippenhok van Firma van Buiten. “Elke vorm van vrijwilligerswerk vind ik een verrijking van het leven.” 

Zelfvoorzienend
Het Buurtkippenhok is sinds 2014 een feit in het Hof van Delftpark. “De gemeente wilde deze plek weghalen wegens bezuinigingen, maar wij waren er toen al van overtuigd dat deze locatie belangrijk is voor de buurt én voor mensen die er ‘hun ei kwijt kunnen’. Samen met vrijwilligers uit de buurt verzorgen de mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt van Firma van Buiten de kippen en rapen ze de eitjes die vanuit kastjes aan huizen en bij het Buurtkippenhok zelf worden verkocht.” Gé heeft een coördinerende rol en ondersteunt de mensen van de Firma en vrijwilligers bij de werkzaamheden. Maar waarom precies een Buurtkippenhok? “Er zit meer achter dan enkel een dierenverblijf. Wij zijn een hele grote aanhanger van inclusie. Dat wil zeggen, iedereen in de maatschappij moet mee mogen doen. De jongens en meiden met een beperking hebben allemaal een eigen kwaliteit, die ze hier goed kunnen benutten. Maar ondertussen ben je ook een mooi ontmoetingspunt in de wijk. Opa’s en oma’s komen met de kleinkinderen eitjes halen en naar de kippen kijken. Ze kunnen hun keukenafval door het hek gooien, zodat de kippen eruit kunnen scharrelen wat ze nog kunnen opeten. De rest gaat in de compostbak. Die facetten vormen met elkaar een leuke activiteit.” Bij het Buurtkippenhok zetten ze zich sterk in om zelfvoorzienend te zijn. “Zowel financieel als op het gebied van duurzaamheid. We verkopen de eitjes voor een eerlijke prijs, waardoor we niet geheel afhankelijk zijn van subsidies. Maar we hebben ook zonnepanelen en regenwateropvang. Hiermee proberen we te laten zien hoe belangrijk het is dat we allemaal iets doen voor het klimaat.” Bij het Buurtkippenhok is recent geïnvesteerd in fruitstruiken, waar kinderen uit kunnen snoepen. “Dit om te laten zien dat we individueel ook invloed hebben op onze leefomgeving. We hoeven niet te wachten tot de overheid met een masterplan komt, we kunnen zelf al een kleine bijdrage leveren aan de grote uitdaging waarvoor we staan met betrekking tot het klimaat. Vragen als: ‘waar halen we ons eten vandaan?’, gaan de komende jaren steeds belangrijker worden. Daar proberen we mensen bewust van te maken.”

Miniboer
De overstap van de horeca naar het Buurtkippenhok lijkt ver gezocht, maar niets is minder waar. “Ik heb van origine de Landbouwschool gedaan. Hoewel ik in de horeca terecht ben gekomen, heeft die sector mij altijd bezig gehouden. In 1999 heb ik een stuk land in Delftse Hout gekocht, waar ik toch een beetje miniboer ben gebleven. Er lopen paarden, en ik ben daar bezig om de biodiversiteit zoveel mogelijk te verrijken. Ook met de kleinkinderen kan ik flink genieten van het groen. Op maandag probeer ik ze zoveel mogelijk mee te nemen naar buiten en te leren wat de natuur ons te bieden heeft. Ik geloof er echt in dat het van essentieel belang voor een ieders welzijn is om met de natuur in contact te zijn.” Dat Gé echt een mensenmens is, speelt ook mee met de inzet voor het Buurtkippenhok. “Het is mooi om samen met jongens en meiden te werken die net dat beetje extra nodig hebben en daarmee impact te hebben op hun leven. De grootste beloning is om te zien dat het dan opeens heel goed met ze gaat. Het is fantastisch om daar een bijdrage aan te mogen leveren. Ik ben ervan overtuigd dat het van onschatbare waarde is om iets voor elkaar te betekenen. Dit vertegenwoordigt veel meer dan het op zoek blijven naar bezit en middelen, want het echte leven gaat daar helemaal niet over.”