Kapper Wim Stokman bergt na 60 jaar zijn schaar op

Na zes decennia knippen in Herenkapsalon Stokman op de hoek van de Loudonstraat en de Van Bossestraat in Delft heeft Wim Stokman zijn kappersspullen deze zomer definitief opgeruimd. Stokman was 16 jaar oud toen hij als leerling in de zaak van zijn vader aan de slag ging, om er pas op zijn 76^ste mee te stoppen. “Mijn klanten wil ik bedanken voor vele jaren gezelligheid in de salon.”

Wims vader Ben Stokman begon met de kapsalon in 1938. Aan de zaak grensde een pand waar de familie woonde en waar Wim en diens oudere broer Ben jr. zijn geboren en getogen. Dat de interesse van beide broers in het kappersvak werd getrokken is dan ook niet vreemd. Ben jr. ging aan de slag als dameskapper in een eigen salon, Wim als herenkapper in de zaak van zijn vader. “Op mijn 16^e kwam ik als leerling-kapper de klanten inzepen”, vertelt hij. “Mijn vader had destijds veel scheerklanten die tot wel vier keer per week terugkeerden. Omdat je elkaar zo vaak zag, kreeg je toch wel een band met elkaar. De keuze was voor mij dan ook snel gemaakt om in het kappersvak te blijven. Samen met mijn vader runde ik de zaak, tot hij er zo’n 35 jaar geleden mee stopte. Vanaf dat moment stond ik alleen, wat ik tot het allerlaatste moment heb volgehouden.” In al die jaren heeft Wim eraan vastgehouden dat hij enkel heren knipt. “Gewoon goed knippen, simpel en zonder poespas. Dat is al die jaren helemaal mijn ding geweest.”

Voetbalstadions vol
In de 60 jaar van zijn kapperscarrière heeft Wim aardig wat heren geknipt. “Een jaar of 15 geleden vroeg een klant mij hoeveel klanten ik op de stoel heb gehad. Globaal ging ik uitrekenen hoeveel dat er waren per dag, per week, per jaar. Op een gegeven moment kwamen we tot de conclusie dat ik wel vijf grote voetbalstadions had weggeknipt, en dan praat ik over zoveel jaar geleden. Toen zei hij nog: ‘Weet je wat nog het ergste is Stokman, je moet nog een heel stadion!’ Uiteindelijk zijn dat er denk nog wel twee geworden.” Tussen al die mensen zitten heren die al meer dan 70 jaar zijn klant zijn van kapsalon Stokman. “Heren die nu in de 80 zijn hebben als kleine jongen bij mijn vader in de stoel gezeten. Ikzelf knip bijvoorbeeld ook een man die ik 60 jaar geleden in het hoge stoeltje heb geknipt. Die jongen groeit op, gaat trouwen, krijgt kinderen, wordt opa. Het is toch leuk dat ik dat allemaal heb meegemaakt. De bijzondere band die ik heb opgebouwd met klanten heeft er voor gezorgd dat ik het werk altijd met veel plezier heb gedaan.”

Afscheid
Nu komt er aan al die mooie jaren in de kapperszaak plotseling een eind. “Een aantal weken terug werd ik onverwachts ziek en belandde ik met een dubbele longontsteking in het ziekenhuis. Dat was voor mij de reden om nu definitief de deuren van Herenkapsalon Stokman te sluiten en van het leven te gaan genieten met mijn vrouw, kinderen en kleinkinderen. Ik heb een flinke opdonder gehad, maar gelukkig gaat het inmiddels weer een stuk beter.” Door deze plotselinge wending, heeft Wim niet persoonlijk afscheid kunnen nemen van zijn klanten. “Dat vind ik jammer, want mijn klanten waren mijn alles. Ik wil ze bedanken voor alle mooie jaren die ik dankzij hen heb beleefd in de zaak.”

Kappersfamilie
Hoewel Wim definitief stopt, blijft Stokman naam houden binnen de kapperswereld. “Mijn zoon Mike Stokman heeft met Quinto Kappers twee salons in Berkel en Bleiswijk. Ook mijn neef Berry Stokman, zoon van mijn broer Ben, heeft een salon: Headline Haarmode in Delft. Het kappersvak blijft dus zeker voorlopig nog in de familie!”