Afbeelding
Foto: Tiemen vd Reijken

Dubbel Delft 17/7

Algemeen

DELFT - Naamgeving van straten is iets waar tegenwoordig goed over wordt nagedacht. Het is tenslotte iets dat wellicht eeuwen meegaat. Vaak is er een relatie met een thema dat voor een bepaalde wijk is bedacht: vogels, schilders, staatslieden, dichters en ga zo maar door. In voorbije eeuwen ontstonden straatnamen vaak min of meer vanzelf. Soms was er een relatie met het water waarlangs de straat liep (Oude Delft), een andere keer met gebouwen die er stonden (Broerhuisstraat, Doelenstraat, Schoolstraat, Gasthuislaan) of de ambachten die er werden uitgevoerd (Smitsteeg, Verwersdijk, Voldersgracht. Ook kwam het voor dat de naam van de eigenaar van één van de huizen werd verheven tot straatnaam: de Dirklangenstraat, het Vrouwjuttenland, de Jacob Gerritstraat. En woonde je in een straat aan het einde van de stad, dan werd de windrichting ervoor geplaatst en ontstonden op eenvoudige wijze het Noord-, Oost-, West- en Zuideinde. Het Oosteinde is waarschijnlijk ooit een kreek geweest die is gekanaliseerd om het water van de Markt af te voeren. In de geschiedenisboeken komt dan ook de naam Kercsloot voor. Weer zo’n naam die waarschijnlijk ontstond door het gebruik: veel mensen die vanuit Delfgauw naar Delft kwamen voor kerkbezoek namen de route langs de ‘sloot’ die we nu als Oosteinde kennen. Het Oosteinde kende rond de zeventiende eeuw verschillende hofjes en sloppen. Wat te denken van het Matrosen Slop, ’t Slop genaemt de Klosbaen, de Hooipoort, Venlo en de Leeuwepoort. Die laatste heeft alles te maken met een van Delfts’ grootste geleerden, Antoni van Leeuwenhoek, die op de hoek van deze poort werd geboren. Ook in onze tijd is er rond het Oosteinde nog een straatnaam te vinden die gerelateerd is aan de omgeving of het gebruik. In de jaren negentig werden aan de noordoostkant van het Oosteinde nieuwe woningen gebouwd. Een deel van het terrein bleef openbaar toegankelijk en werd vooral gebruikt als speelterrein door de plaatselijke jeugd. In 1996 schreef de gemeente een prijsvraag uit voor de naamgeving van het terrein. Winnaars werden vier buurtkinderen (toen 9, 10, 12 en 14 jaar) die een naam instuurden die zij al lange tijd gaven aan het terrein waar ooit de Cartonnagefabriek stond: ’t Carto.

Afbeelding