Hoe gaat het met Andrean Loizides?

DELFT - Andrean Loizides (32) speelde altijd om te winnen, maar heeft achteraf nog het meeste plezier gehad in de derde helft.

- Hoe gaat het met je?
‘Het gaat heel goed. Samen met Anita zijn wij de trotse ouders van twee kindjes, we zijn gezond en wonen fijn, dus ja, het gaat goed. Ik werk sinds 3 jaar als projectleider bij de Stichting Excelsior4All, de maatschappelijke stichting van Excelsior Rotterdam. Wij helpen Rotterdammers, onder andere in de wijken, door met sportparticipatie een leefbare wijk te ceeëren. Dat doen wij door clinics te geven, maar ook door straatvoetbal, G-voetbal en walking-voetbal voor mensen van 55plus te organiseren.’

- Wanneer ben je met voetballen begonnen?
‘Ik ben rond mijn achtste jaar bij DHL begonnen. DHL heeft een belangrijke rol in mijn jeugd gespeeld. Ik heb in de jeugd altijd in de eerste elftallen gespeeld, maar zo moeilijk was dat niet. Vaak was er maar één elftal per leeftijdsgroep. En soms ook niet. Uiteindelijk schoof ik ook wat eerder door naar de senioren selectie-elftallen, zo rond mijn zestiende. Ik debuteerde onder trainer René Slegtenhorst en speelde met gevestigde namen als Arnaud en Valentijn Dukker, Ton van Eijk, Bart Heemskerk, Ruben Arkensteijn en Driss Bibouh. Dat ging aanvankelijk heel goed, totdat ik mijn knieband in een wedstrijd tegen EBOH scheurde. Eenmaal hersteld ben ik naar Concordia gegaan. Concordia speelde op een hoger niveau, in de eerste klasse. Ik wilde zien waar mijn plafond lag. De stijgende lijn die ik bij DHL te pakken had, werd bij Concordia wel vlakker. Ik speelde vooral in het tweede, maar bij Concordia had je een mix van jong en oud. Zo speelde ik met Nick Verveen, Willem Groenewegen en Vincent Krul.’

- Toch keerde je terug naar DHL?
‘Ja, geen kwaad woord over Concordia, want ik heb er 2 leuke jaren gehad. Maar er is gewoon een verschil tussen beide clubs. Bij Concordia ging het serieuzer eraan toe, terwijl ik naast het sportieve aspect ook andere zaken binnen een club belangrijk vind. Na mijn terugkeer was een deel van de oude garde weg en hebben we jaren van overleven in de Derde Klasse gekend. Vooral de laatste 10 jaar is er bij DHL veel ten goede veranderd, complimenten voor hen die hieraan hebben bijgedragen. Ik heb promotie via de nacompetitie naar de tweede klasse en het kampioenschap in de vierde klasse meegemaakt, daar kijk ik met veel plezier op terug.’
‘Ik heb maar één seizoen met mijn broer Leander ‘vast’ in het eerste gespeeld, hij koos voor Vitesse Delft en Oliveo. Tegen Oliveo óók tegen Leander gespeeld en een gele kaart gepakt na een overtreding tegen hem, haha.’
- Wat voor speler was je?
‘Een verdediger of middenvelder. Toch wel het best zonder bal, haha. Die op het randje speelde, maar soms er ook overheen. Ik beleefde aan de derby’s wel het meeste plezier. Veel publiek en na afloop maakte de kleur van het shirt niet meer uit, dat vond ik mooi. Maar ook aan de trainingsavonden op donderdag, die vaak in de kleine uurtjes eindigden. Na de geboorte van onze zoon in 2015 was de koek echter op, ik ging toen nadenken over de invulling van mijn vrije tijd. Na de komst van onze dochter ben ik toch weer mee gaan trainen en heb ik nog een paar wedstrijden gespeeld. Tot corona kwam.’

- Wat doe je nu nog?
‘Ik sport nu vooral bij MIFIT, de sportschool van van een van mijn beste vrienden Jim Schild en zijn partner Roos van der Hoeven. En ik ben gaan mountainbiken en heb nu ook een racefiets gekocht. Onlangs nog een rit van 80 kilometer gemaakt, dit gaat nog wel uitgebouwd worden.’ (RvD)