Afbeelding
Foto: Tiemen vd Reijken

Dubbel Delft 8/5

Algemeen

Hoe kaal en ongezellig kan een plein, in dit geval het Doelenplein, zijn. Gelukkig is daar de afgelopen 60 jaar in positieve zin verandering in gekomen: met de fraaie oude platanen, de plantenbakken, de Frans aandoende terrasjes op grind en de diverse horeca rondom, is het plein nu een van de meest sfeervolle pleinen van Delft. In de Middeleeuwen stond hier een klooster bevolkt door nonnen die in de geest van Maria Magdalena zorgden voor de zieken van de stad. Toen het klooster werd opgeheven werd het overgedragen aan het Oude Gasthuis, het toenmalige ziekenhuis aan de Koornmarkt. Dat gasthuis had behoefte aan extra bedden voor de slachtoffers van de veel voorkomende pestepidemieën. Een enorme ontploffing van het nabijgelegen Kruithuis legde een groot deel van het complex in de as, alleen de kapel van het klooster kon nog worden gerepareerd. Het werd daarna gebruikt als anatomiekamer voor het chirugijnsgilde; uiteindelijk werd het gesloopt in 1958. Naast de kapel werd in 1657 een gebouw neergezet waar de Delftse schutterij kon oefenen: de Doelen. In 1831 werd het complex gesloopt om plaats te maken voor een gloednieuwe schouwburg: de Stads Doelen. Het was ooit hét uitgaanscentrum van Delft: veel Nederlandse coryfeeën traden op in het Delftse theater aan het Doelenplein: Wim Sonneveld, Toon Hermans, Seth Gaaikema, André van Duin, grote orkesten, toneelgezelschappen en revues. Het linker gebouw werd in 1904 vervangen door een nieuw en uiteindelijk in de jaren 1926 en 1927 verbouwd tot bioscoop: de Doelen Kino. Tot 1959 stond er op het huidige plein nog een restant van het Sint-Maria Magdalenaklooster wat na de sloop leidde tot een compleet plein dat in de volksmond al snel de naam Doelenplein kreeg. Pas in 1995 werd deze naam officieel. In Delft zijn er nog vier locaties die doen herinneren aan de Doelen: de Doelenbrug die voor het Doelenplein ligt, het al eerder genoemde Doelenplein, de Doelenstraat en de Doelentuin. Een grote brand maakte in de jaren tachtig een einde aan de Stads Doelen en de bioscoop; een wat ironisch gevolg wellicht van de vele discussies die er in politiek Delft in die jaren werden gevoerd over het voortbestaan van het theater. Films kijken kan gelukkig nog steeds, in Filmhuis Lumen.

Afbeelding