Hoe gaat het met Driss Bibouh?

RIJSOORD - Driss Bibouh (39) speelt al meer dan 20 jaar in de A-selectie van DHL, maar denkt nu na over stoppen.

- Hoe gaat het met je?
“Uitstekend! Het gaat hartstikke goed met mij. Ik ben gezond en mag niet klagen. Ook met mijn twee kindjes gaat het goed, dus ik ben een tevreden mens. Ik werk als IT-consultant en word gedetacheerd bij woningcorporaties om hen te helpen op het gebied van automatisering.”

- Waar ben je begonnen?
“Ik was 4 jaar, toen ben ik bij DHL begonnen. Daar heb ik tot en met de D-jeugd gespeeld, toen ben ik samen met mijn broertje Farid naar DHC vertrokken. Bij DHC heb ik tot en met de A-jeugd gespeeld. In het tweede seizoen in de A-jeugd mocht ik zelfs stage lopen bij Sparta en trainde ik onder Adrie van Tiggelen. Maar omdat ik in die tijd niet altijd de makkelijkste was is het bij zowel DHC als Sparta stuk gelopen. Ik heb het over discipline, dus mijn eigen fout. Ik vind dat je verantwoordelijk bent voor je eigen daden, dus kan ik het niemand anders kwalijk nemen.”

- Toch besloot je door te gaan?
“Via mijn vriend Rick van Lent kwam ik weer bij DHL terecht. Maar omdat DHL geen A-jeugd had mocht ik als 17 jarige bij de A-selektie mee trainen. Na een paar wedstrijden in het tweede elftal haalde trainer Peter Pothof mij al snel bij het eerste. Ik praat over het seizoen 1998-1999. Ik ben in 2018 gestopt met het spelen in het eerste elftal, dus heb ik precies 20 jaar volgemaakt. Ik heb de laatste jaren geworsteld met de vraag of ik moest stoppen. Fysiek werd het zwaarder. Maar toen besloot mijn broer Farid om bij DHL te komen voetballen, wat ik erg leuk vond en dan ga je nog even door.”

- Twintig jaar, dat moet mooie momenten hebben opgeleverd?
“Nou en of! Onder trainer René Slegtenhorst hebben wij gouden jaren meegemaakt met twee kampioenschappen achter elkaar. Van de Vierde Klasse naar de Tweede klasse. Ik zal de beslissingswedstrijd in 2003 tegen DOCOS op het terrein van Alphense Boys nooit meer vergeten. Gelijk in punten, maar wij hadden een beter doelsaldo. DOCOS was beter, maar het werd 0-0, dus met de hakken over sloot kampioen. Drieduizend man langs de lijn, waarvan zo’n 500 man van DHL. Wij hadden toen een heel goed elftal, met onder andere Arnaud en Valentijn Dukker, Bart Heemskerk, Ruben Arkensteijn en Richard Lukassen. Ik heb daarna nooit meer zo’n goed team meegemaakt. Niet alleen qua voetbal, maar ook sociaal. Na afloop van de training tot een-twee uur klaverjassen. Bitterballetje erbij, gewoon gezellig. Tegenwoordig zijn de meeste gasten na het douchen pleite, dat vind ik jammer. Maar ik wil wel vermelden dat DHL bij mij altijd een speciaal plekje in mijn hart zal hebben. DHL heeft een aantal slechte jaren gehad, was een dor, uitgebloeid plantje. Maar als ik zie hoe de club er nu voor staat, daar ben ik super trots op!”
“Later zijn wij onder trainer Oscar Laguna Burgos nog een keer kampioen van de Vierde Klasse geworden. We speelden tegen allemaal laagvliegers uit Den Haag en wonnen alle wedstrijden met grote cijfers.”

- Wat voor type speler ben je?
“Je kunt mij vergelijken met Arjen Robben. Altijd met snelheid naar binnen en dan dreigend zijn. Technisch goed en ik sta fysiek ook mijn mannetje. In mijn beste jaren benaderd door RKAVV, VUC en zelfs DHC.”

- Wat doe je nu nog?
“Ik skeeler veel, maak tochten van zo’n 25 kilometer. Ik voetbal ook nog in het tweede elftal van DHL, maar denk nu serieus na over stoppen. Na 23 jaar mag dat toch wel? Het wordt dan tafeltennissen of squash!” (RvD)