Irma Scheurink en Cocky Verleg (Foto: Koos Bommelé)
Irma Scheurink en Cocky Verleg (Foto: Koos Bommelé) Foto: KOOS BOMMELE

Passie met een Gouden Rand: Irma Scheurink

Algemeen

DELFT - Irma Scheurink (64) kreeg in 2012 de diagnose Parkinson. In 2015 begon ze een speciaal Parkinson Café, waar lotgenoten en hun naasten een gezellig samenzijn kunnen hebben. Inmiddels is daar ook een Praathuis aan toegevoegd.

Door Cheyenne Toetenel

“Wanneer je het hebt over passie, dan is Irma de top of the bill!”, zo stond in het bericht dat wij begin deze week ontvingen van aanmelder Cocky Verleg. “Ze zit vol ideeën, is creatief en altijd bezig om mensen met Parkinson te helpen.” Irma is moeder van vijf en oma van acht. Ooit was zij ziekenverzorgende, maar die baan moest zij helaas achter zich laten toen zij in 2013 werd afgekeurd. Iets wat in het begin voor veel boosheid en verdriet zorgde, maar Irma besloot die gevoelens al snel om te zetten in iets positiefs. “Nu zet ik mij al jaren in om meer bekendheid te genereren voor Parkinson. Daarnaast ben ik iemand die probeert andere mensen met Parkinson enthousiast te maken en te zorgen dat ze bezig blijven, want zolang je dat doet gaat het goed.”

Aandacht vragen
In december 2012 kreeg Irma de prognose Parkinson, maar de symptomen leken al ver daarvoor aanwezig. “Als ik nu video’s van vóór de diagnose bekijk, zie ik al dat ik de ziekte heb. Ik denk dat de eerste symptomen zo’n vijf tot tien jaar eerder verschenen.” Al vrij kort na de diagnose en de afkeuring besloot Irma te kijken wat zij nog wél allemaal kon. “Ik reageerde op een artikel van Bas Bloem, die Parkinsonpatiënten opriep om te gaan fietsen. In 2014 ben ik gaan trainen voor de ‘Bike voor Parkinson’.” Daarna volgden meer media-acties om aandacht te vragen voor de ziekte. “Vooral de duosprong met een parachute kwam veel in de publiciteit, maar ik heb ook geabseild van de Euromast. Daarna volgden meer fietstochten, waaronder een door Europa voor Parkinson2Beat.” In 2015 begon ze een Parkinson Café Delft in Basalt, samen met lotgenoot Pieter Vink en mantelzorger Linda de Reede. “Het Parkinson Café is echt mijn kindje. Gemiddeld hebben we normaal gesproken maandelijks zo’n honderd mensen, maar nu door corona zijn er helaas geen ontmoetingen. Tijdens een Parkinson Café komt een deskundige zijn of haar kennis over een thema delen, daarna kunnen lotgenoten en mantelzorgers met elkaar in gesprek.” Dat in Delft vóór 2015 nog geen Parkinson Café bestond, was voor Irma niet de enige reden er hier een op te richten. “Nadat ik bij diverse Cafés was geweest, had ik het gevoel dat het allemaal net niet was wat ik zocht. In veel gevallen ging het om Cafés in een verpleeghuis, georganiseerd door zorgverleners in plaats van lotgenoten. Soms kreeg ik ook het gevoel dat er niet veel persoonlijke aandacht was voor de bezoekers. Ik zocht naar een andere setting, met meer sfeer en aandacht voor iedereen. Die setting hebben wij gevonden bij Basalt, waar wij iedereen een heel welkom gevoel geven. Wij nemen de tijd om met iedereen een praatje te maken en mensen met elkaar te verbinden. Dat is waar de kracht in zit.” Om de persoonlijke aandacht verder door te trekken, is later ook het Praathuis opgericht in het gebouw van Abtswoude Bloeit. “Wij merkten dat er behoefte was aan het vaker ontmoeten van lotgenoten, ook overdag. Daarom zijn wij begonnen met het Praathuis, waar we een keer per week met lotgenoten en mantelzorgers sjoelen, kaarten, biljarten, tafeltennissen en eten.” In coronatijd jammer genoeg even onmogelijk om te organiseren. “Maar toch blijven wij met elkaar in contact, via Zoom. Het is belangrijk om voorzichtig te zijn, want we zijn een kwetsbare groep.”

Boodschap
Irma heeft een goede manier gevonden om met Parkinson om te gaan, en deelt die graag met anderen. “Het is belangrijk de ziekte te erkennen en niet te gaan sippen, maar te kijken naar mogelijkheden. Doordat ik nog heel veel doe, laat ik zien dat ik nog best veel kan. Op het moment dat je opgeeft, gaat Parkinson heel hard. Je moet blijven vechten om goed te blijven. Een goed voorbeeld is het kickboksen voor Parkinson. Ikzelf heb ontdekt dat dit erg goed is voor de ontwikkeling van mijn balans en wijs andere patiënten dan ook graag op deze ontdekking.” Irma benadrukt dat je Parkinson niet alleen hebt. “Parkinson heb je samen. Je verandert zowel fysiek als mentaal en je partner moet daarmee leren omgaan. Gelukkig steunt mijn man mij in alles wat ik doe, alleen redde ik dit niet. Dankzij zijn steun zullen de komende jaren meer acties volgen!”