(Foto: Koos Bommelé)
(Foto: Koos Bommelé) Foto: KOOS BOMMELE

Hemd van het Lijf: Frank van der Helm

Algemeen

Frank geeft les in plantenteelt aan Hogeschool Inholland en maakt als drummer deel uit van de band Horizontal Side Members.

Waarom in de Kromstraat op de foto?
“Hier leeft normaal de muziek. De oprichting van Horizontal Side Members was ook hier, in de Bebop. Ik kan me nog herinneren dat we daar zaten te brainstrormen over een naam. Op een gegeven moment zagen we in een plaatje van een metalen frame de term Horizontal Side Members. Dat was hem meteen.”

Hoe is de band Horizontal Side Members ontstaan?
“Bandleden Peter en Leon spelen al heel lang samen. In eerste instantie hebben zij me min of meer achter het drumstel gedwongen, want ik ben eigenlijk bassist. Dat was voor het eerst in het bandje Bojev. Daarvoor speelde ik met ze in Cortege du Sage. Het klikt altijd erg goed tussen ons als ik drum, dus toen ze weer een bandje wilden beginnen vroegen ze of ik mee wilde doen en dat leek me leuk.”

Hoe zou jij jullie muziek omschrijven?
“Het laatste liedje dat we hebben uitgebracht ademt heel erg de sfeer van de alternatieve muziek uit de jaren ‘90. In het bijzonder dEUS en Pavement. Low-fi rock met hier en daar wat dissonanten die toch in elkaar passen.”

Hoe benadeelt de coronacrisis de band?
“Natuurlijk dat we niet live kunnen spelen, maar met eigen liedjes zonder airplay is dat toch altijd al een lastige onderneming. Dus nu er heel strenge regels zijn is dat vooral dat we niet kunnen repeteren. Soms ook omdat het online onderwijs zoveel extra aandacht vraagt dat ik op een repetitieavond nog moet doorwerken, suf maar waar.”

Hoe gaan jullie nu te werk?
“Als we bij elkaar kunnen komen dan nemen we zoveel mogelijk liedjes op. Daar gaan Leon en Peter dan mee aan de slag, op afstand. De middelen zijn natuurlijk beperkt, maar het is juist daardoor een creatief proces dat tot leuke resultaten leidt.”

De lockdown inspireert jullie zelfs bij het maken van muziek?
“Jazeker, tijdens de eerste lockdown heeft Leon het liedje ‘The distance’ geschreven, waar een grappige schijnbare ritmeverschuiving in zit. Het heeft een mooie melodie en een herkenbare tekst over de onwerkelijke situatie waar we in beland zijn. Het liedje eindigt met ‘The distance overcome’, dus dat het uiteindelijk allemaal goedkomt. Dat we weer met onze dierbaren, maar ook met vreemde geestverwanten, samen zullen kunnen komen en feesten, zoals hier in de Kromstraat. Alles verandert en ook deze pandemie is niet oneindig. Dus, dit liedje staat voor dat vertrouwen. Maar ook dat we de afstand overbruggen door de muziek die ons verbindt.”

Wat hopen jullie met jullie muziek te bereiken?
“Toen de avondklok inging hebben we ‘The distance’ gedeeld met alle mensen die we kennen. Ook mensen die we normaal nooit iets over onze muziek sturen. Daarmee wilden we een microbeetje tegenwicht bieden aan alle haat, wanhoop en agressie die er leeft met iets moois. Ik vind het prachtig als we met die actie wat mensen even een goed gevoel hebben gegeven. Ik heb daardoor ook weer even contact gehad met allemaal mensen die ik al een tijdje uit het oog verloren was, dus dat is wel geslaagd.”

En wat zijn de plannen voor als de crisis straks voorbij is?
“Nou ja, weer een keer live spelen zou erg leuk zijn. Het liefst op een of ander maf festival, zoals er vroeger Boerol was in Schipluiden. Op een zonnige middag, zodat mijn kinderen Nina en Jet erbij kunnen zijn en ze kunnen dansen op het gras, theater en kunst kijken, gekke dingen meemaken.”

Wat zou je doen als burgemeester van Delft?
“Ik werk met studenten. Ze doen het heel goed, maar ik zie dat het zwaar voor ze is. Dus, goed in gesprek gaan met jongeren en studenten. Een uitlaatklep organiseren voor hun behoefte aan ervaringen en sociale interactie. Verder, mij er hard voor maken dat we de stad zo inrichten dat groen, kinderen, fietsers en voetgangers meer ruimte krijgen en auto’s en stenen minder de ruimte. Een eind maken aan stoepparkeren voor de deur met de beschikbare ruimte in tunnels en garages. Er staan plantjes in het water boven de parkeertunnel op de Spoorsingel. Daar zaten in de zomer allemaal watervogels, vlinders en insecten bij. Van mij mag de gracht daar vol mee. Tenslotte het ondersteunen van vrijplaatsen voor kunst en muziek. Kleine kans dus dat ik ooit burgemeester word!”